Το 10ο τεύχος του εντύπου μας μοιράζεται σε 5.000 αντίτυπα στους δρόμους, τις πλατείες, τις καβάτζες και τα σχολεία των νοτίων. Από την Καλλιθέα, τον Ταύρο και τα Πετράλωνα μέχρι τη Νέα Σμύρνη, το Φάληρο, τον Nέο Kόσμο και την Δάφνη.
Antifa speaking
Την τελευταία φορά που βγήκαμε στη γύρα να μοιράσουμε το έντυπό μας ήταν ήδη καλοκαίρι. Στους μήνες που μεσολάβησαν, αυτό που οι δημοσιογράφοι λένε «επικαιρότητα» έπεσε και μας πλάκωσε. Η μία κρίση διαδέχεται την άλλη· «σκάνδαλα» παρελαύνουν με συχνότητα εβδομάδας· παιδεραστές μπουκώνουν τα δελτία ειδήσεων· νεροποντές απειλούν να καταστρέψουν την ανθρωπότητα· απειλές ότι θα πεθάνουμε απ’ το κρύο εκτοξεύονται από παντού.
Κι όμως: η ατελείωτη παρέλαση σκανδάλων, κρίσεων και τρομοκρατίας δε συμβαίνει «κατά λάθος» – αντίθετα είναι μια σχεδιασμένη πολιτική κρατικής επιβολής. Κανείς δε μπορεί να βγάλει άκρη με το τι διάολο συμβαίνει, ακριβώς επειδή αυτό που συμβαίνει καλύπτεται πίσω από τους καπνούς της σύγχυσης. Κρίμα μεγάλο που η Πυθία δε ζει πια να μας δώσει κανά χρησμό, αλλά ακόμη και να ζούσε θα ανέβαζε στόρις στο ίνσταγκραμ (όχι ότι και πάλι θα καταλάβαινε κανείς τίποτα, απλώς το αίνιγμα θα είχε γίνει πια digital).
Εν πάση περιπτώσει, κι επειδή η φάση είναι δύσκολη, είπαμε να σπρώξουμε και μεις καμιά γνώμη στο λαό – τι διάολο, πόσο χειρότερα να τα πούμε από τους δημοσιογράφους που πληρώνονται για να μεταφέρουν τη γνώμη των αφεντικών μας; Και πόσο πιο άχρηστοι να αποδειχτούμε από τους καλωδιωμένους συμπολίτες μας που αναμεταδίδουν τσάμπα τη γνώμη των δημοσιογράφων που πληρώνονται για να μεταφέρουν τη γνώμη των αφεντικών μας;
Οπότε δώστε βάση στα ερωτήματα που θα γεννηθούν στο κεφάλι όποιου αντέξει να διαβάσει και τις 16 σελίδες που χρυσοπληρώνουμε «λόγω κορωνοϊού» στον τυπογράφο μας. Ας πούμε: αυτοί που δε χάνουν λεπτό να μας πληροφορούν για τον «ηρωικό ουκρανικό λαό», μήπως στην πραγματικότητα θέλουν να μας πουν εμμέσως ότι κι ο ελληνικός λαός μπορεί να γίνει «ηρωικός» – δηλαδή να πάει να σφαχτεί κατά χιλιάδες για κάτι κατσάβραχα στη μέση του πουθενά;
Μήπως, στην απίθανη περίπτωση που κυριαρχούσε κάποιου είδους ρεαλισμός, αυτό που λέμε «ανακύκλωση» θα έπρεπε να λέγεται τσάμπα δουλειά για τα αφεντικά;
Το σκάλωμα που έχουν φάει όλοι με τους τράπερς, το έχουν φάει από μόνοι τους ή να χουν βάλει κι οι μπάτσοι ένα χεράκι;
Είναι το ψωμί με μπανανόφλουδες στ’ αλήθεια νόστιμο ή εκεί στον ΑΒ Βασιλόπουλο προσπαθούν να περάσουν υπόγεια μηνύματα, αντιγράφοντας urban legends με δίσκους Μαρινέλας;
Τι φάση με τον «πληθωρισμό»; Κανονίζει μόνος του να ανέβουν οι τιμές; Και τ’ αφεντικά τι κάνουν; Μπρίκια κολλάνε;
Οι Έλληνες που εξηγούν την εξέγερση στο Ιράν με ατάκες του είδους «σκοταδισμός, μαντήλες, οπισθοδρομικοί», μήπως θα μπορούσαν να μας πουν ποια χώρα θεωρείται το ευρωπαϊκό κέντρο της καταναγκαστικής πορνείας ή ζητάμε πολλά;
Και κάτι για το τέλος: θέλουμε να αφιερώσουμε το τεύχος μας σε όλους όσους κάνουν τον κόπο να μας πουν μια καλή κουβέντα εκεί έξω. Στους φρικαρισμένους εργάτες που μας δίνουν το χέρι πρωινιάτικα έξω από τους σταθμούς του μετρό· στις μανάδες που παραχώνουν το έντυπό μας σε ένα παιδικό καρότσι· στα «προβληματικά» παιδιά που λένε «φχαριστώ αδερφέ» κι είναι σα να γνωριζόμαστε από πάντα· στις γκαρσόνες και στους ντελίβερι που μας εμπιστεύονται το μίσος τους για τη δουλειά· στους μοναχικούς ανθρώπους που δε τσιγκουνεύονται τα χαμόγελα· στους αμέτρητους άγνωστους που μας είπαν ότι «κάτι πρέπει να γίνει». Ε, ναι, όντως «κάτι πρέπει να γίνει». Μόνο που «για να γίνει» χρειάζεται κατ’ αρχάς να καταλαβαίνουμε και να μιλάμε. Οπότε, αν κάτι απ’ αυτά που λέμε σας κάνει κλικ, μη διστάσετε να μας στείλετε ένα μέηλ.
Τα λέμε σύντομα!
Oλόκληρο το έντυπο σε ηλεκτρονική μορφή εδώ.
Περιεχόμενα:
- Antifa speaking
- Τι σκατά τα κάνουνε τόσα καπάκια;
- Εθνικά ωφέλιμη τροφή, σημαίνει σκατά τροφή.
- Οι αναπάντεχες στερήσεις και ποιος τις κανονίζει.
- Δεν είσαι απλός ακροατής.
- Λένε μουσουλμάνοι κι εννοούν εργάτες.
- Έχουν ανοίξει λάκκους και μας περιμένουν.
Περισσότερα στο https://antifasouth.gr