Για το καλό μας.
Προσέξατε ότι ενώ συμβαίνουν πράγματα αδιανόητα, γύρω μας επικρατεί εκκωφαντική σιωπή; Παρατηρήσατε πώς η κάθε μέρα ξεκινάει χωρίς κανείς να γνωρίζει με ποια νέα απαγόρευση θα τελειώσει; Νιώσατε πώς το τέλος κάθε βδομάδας σημαίνει την κορύφωση μιας παλιάς αγωνίας και την αντικατάστασή της με μια άλλη, που όμως είναι ακριβώς η ίδια; Η ζωή στη γυάλα γίνεται συνήθειά μας. Φτάσαμε να ευχόμαστε η απαγόρευση κυκλοφορίας να παραμείνει από τις εννιά το βράδυ, θεωρώντας την πλέον αποδεκτή. Τα περσινά δελτία τύπου των 6 από τους «ειδικούς» έχουν αντικατασταθεί από εικοσιτετράωρη, ασταμάτητη τρομοενημέρωση. Διαρκεί όλη τη βδομάδα σε σόσιαλ μίντια, τηλεόραση και εφημερίδες, για να μας πουν τελικά πόσο ακόμα η χούντα θα σφίξει γύρω μας.
Για το καλό μας.
Όσο για τους αριστερούς και τους παρατρεχάμενους που σέρνονται μέσα σε φιξαρισμένες, αποδεκτές πορείες με θέμα οτιδήποτε άλλο εκτός από τον ελέφαντα στο δωμάτιο, αυτοί εκεί: πάνω-κάτω στον ίδιο δρόμο, που δεν τον λένε Πατησίων αλλά Ξεφτίλα με τικαρισμένο το έΞι, για προβολή και συνάμα πώληση υπηρεσιών. Η αριστερά, σαν οργανικό κομμάτι του κράτους, ανέλαβε να κάνει την εργατική τάξη στις πλατείες να το βουλώσει και άφησε μετά τους μπάτσους να σκουπίζουν κάθε βράδυ ό,τι απέμεινε.
Για το καλό μας.
Στις εργατογειτονιές τα βράδια οι μπάτσοι αδειάζουν πάρκα και πλατείες. Κυνηγάνε όσους προσπαθούν να μιλήσουν και να ακούσουν έξω από τις οθόνες. Επιβάλλουν τη σιωπή. Εφαρμόζουν το δόγμα της νέας κανονικότητας, που δεν είναι άλλο από το αν δεν δουλεύεις, θα κάθεσαι σπίτι και θα το βουλώνεις.
Για το καλό μας.
Αν δεν σταθούμε στα πόδια μας, αν δε σκεφτούμε συλλογικά για όσα συμβαίνουν, τότε μπάτσοι και ειδικοί, δεξιοί και αριστεροί μας περιμένουν στη γωνία. Η οργάνωση σε αντιφασιστικούς, τοπικούς πυρήνες που δρουν σε γειτονιές ίσως είναι ο μόνος τρόπος σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Αν μη τι άλλο, για να καταλάβουμε τι έχουμε απέναντί μας -και να το αντιμετωπίσουμε.
Περισσότερα στο antifav.wordpress.com