Θυμάστε; Για την Αίγυπτο, ο Γενάρης του 2011 δεν ξεκίνησε με εξέγερση. Ξεκίνησε με μια τυφλή βόμβα που μακέλεψε 20 ανθρώπους έξω από μία χριστιανική (κοπτική) εκκλησία της Αλεξάνδρειας. Αμέσως, όλοι οι κρατικοί μηχανισμοί έπιασαν δουλειά. Ο διεθνής τύπος μιλούσε για επερχόμενο «θρησκευτικό εμφύλιο». Το αιγυπτιακό κράτος μιλούσε για «Παλαιστίνιους με δεσμούς με την Αλ κάιντα».
Οι στόχοι ήταν πολλοί: να εμπεδωθεί η ανάγκη ύπαρξης ενός αστυνομικού κράτους. Να αναδειχθεί η σημασία της πολύτιμης συμμαχίας Αιγύπτου και Ισραήλ. Να διωχθεί το σύνολο της αντιπολίτευσης ως «παρανοϊκοί μουσουλμάνοι». Να διασφαλιστεί η συνέχεια της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής του αιγυπτιακού κράτους στη Μετά Μουμπάρακ εποχή.
Όμως όλοι αυτοί λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο! Αντί για διαίρεση θέρισαν ενότητα και αντί για φόβο εξέγερση. Για εβδομάδες στην πλατεία Ταχρίρ, χριστιανοί και μουσουλμάνοι Αιγύπτιοι ενωμένοι απέναντι στις σφαίρες και την κρατική βία απέδειξαν ότι, όχι μόνο δεν κατάπιαν το παραμύθι της «ισλαμικής τρομοκρατίας», αλλά και ότι ήταν ικανοί να το βουλιάξουν αύτανδρο.
Σήμερα, είναι κοινός τόπος στην Αίγυπτο ότι οι τάχα «ισλαμικές» βόμβες των αρχών του Γενάρη ήταν έργο του Αιγυπτιακού Υπουργείου Εσωτερικών.
Και έτσι οι Αιγύπτιοι οι εξεγερμένοι απέδειξαν ότι οι βόμβες στο ψαχνό είναι κρατικές δουλειές και ότι οι κρατικές δουλειές, οσοδήποτε κτηνώδεις, μπορούν να αποτύχουν. Είναι καλά νέα αυτά. Πολύ καλά νέα.
Και θα ‘ταν ακόμη καλύτερα αν δεν ζούσαμε στην Ελλάδα. Γιατί φοβόμαστε πώς, αν ποτέ το ελληνικό κράτος δράσει παρομοίως με το αιγυπτιακό, οι Έλληνες δεν θα έχουν να επιδείξουν ούτε το δέκατο της συνείδησης, της ψυχραιμίας, της γνώσης, της ενότητας και της μαχητικότητας που επέδειξαν οι Αιγύπτιοι προλετάριοι. Που κατά τα άλλα λοιδορούνται ως «οπισθοδρομικοί»…