ΚΡΑΤΑΜΕ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΡΟΥΦΙΑΝΟΥΣ
ΟΧΙ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ
Όσο οι απαγορεύσεις πληθαίνουν.
Όσο τα μεροκάματα πέφτουν.
Όσο οι διακρατικοί ανταγωνισμοί αγριεύουν.
Όσο εμείς δεν πειθαρχούμε στις κρατικές προσταγές.
Όσο ο κόσμος μας καταρρέει και πέφτει στα κεφάλια μας.
Τόσο η ρουφιανιά και το τσατσιλίκι γίνεται συνήθεια τους.
Ο μπάτσος, ο αριστερός δήμαρχος, ο ρουφιάνος γείτονας, ο συνεπιβάτης. Έτοιμοι όλοι να δουλέψουν συντονισμένα για το κράτος.
Κάνανε τη ζωή μας στρατόπεδο και βάλαν τους ρουφιάνους τους να μετράνε την κάθε μας κίνηση.
Όσο τα αφεντικά και οι τσάτσοι τους προσπαθούν μανιωδώς να μας κλειδώσουν μέσα, τόσο εμείς ξεπηδάμε από τα συντρίμμια αυτης της πόλης.
Βρισκόμαστε με τους δικούς μας, γνωρίζουμε τα αδέρφια μας, ανακαλύπτουμε κάθε γωνιά της.
Καταλαβαίνουμε μέρα με τη μέρα ότι επιβιώνουμε μόνο αν είμαστε μαζί. Και ότι εκείνοι το ξέρουν, γι’ αυτό προσπαθούν να μας χωρίσουν.
Οι ρουφιάνοι πληθαίνουν, αλλά εμείς πληθαίνουμε περισσότερο.
Κοιτάξτε τις πλατείες και μετρήστε.