TΙΠΟΤΑ ΑΠ’ ΟΣΑ ΠΑΘΑΜΕ ΔΕΝ ΤΑ ‘ΦΕΡΕ Ο ΙΟΣ,
ΤΩΡΑ ΛΕΝΕ ΝΑ ΧΑΛΑΡΩΣΟΥΜΕ ΕΝΩ ΠΑΙΖΕΙ ΦΑΣΙΣΜΟΣ
ΈΝΑ ΧΡΌΝΟ ΤΏΡΑ, ο «φονικός ιός» άλλοτε κολλάει περισσότερο και άλλοτε λιγότερο. Τελευταία, ας πούμε, το κράτος και οι ειδικοί του αποφάσισαν ότι πρέπει να χαλαρώσουμε
και να κοιτάμε το μέλλον με αισιοδοξία, επειδή ο ιός υποχωρεί. Αλλά ο ιός δεν ήταν ποτέ το πρόβλημα.
ΕΊΧΑΜΕ ΚΑΤΑΛΆΒΕΙ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΡΧΉ, ότι δεν έχουμε να κάνουμε με υγειονομική απειλή αλλά με την παγκόσμια οικονομική κρίση και την υποτίμηση που θα μας επιβάλλουν
τ’ αφεντικά προκειμένου να τη βγάλουν καθαρή. Και ξέρουμε καλά ότι όλα αυτά που συνέβησαν έναν χρόνο τώρα, όλη αυτή η υποτίμηση κι η πειθαρχία, θα χρησιμοποιηθούν ξανά στο μέλλον και σίγουρα όχι για το καλό μας. Ήδη στο σχολείο αλλά και στη δουλειά διάφοροι είναι υποχρεωμένοι να χώνουν ένα ματσούκι στην μύτη, να αυτοτεστάρονται και να κουβαλάνε άλλο ένα χαρτάκι εκτός από τις άδειες κυκλοφορίας και εργασίας. Η αστυνομία έχει αποκτήσει μεγαλύτερη γνώση προκειμένου να εφαρμόζει απαγορεύσεις οποιαδήποτε ώρα για οποιονδήποτε λόγο. Οι μισθοί μας στην καλύτερη μειώθηκαν. Η μάσκα καθιερώθηκε ως στολή και δήλωση πειθαρχίας ενώ αποτελεί αφορμή για περισσότερο έλεγχο από την αστυνομία και τους φίλους της. Πώς να είμαστε ήρεμοι όταν, ακόμα και δίπλα να κοιτάξεις, η αριστερή δημοτική αρχή έχει επιβάλλει απαρτχάιντ στον καταυλισμό Ρομά, απαγορεύοντας αυστηρά την κυκλοφορία στους τσιγγάνους. Ενώ οι υπόλοιποι ψωνίζουν ρούχα, οι Ρομά υποχρεώνονται σε συσσίτια ελεγχόμενα από το δήμο. Και όλα τα παραπάνω,
«λόγω κόβιντ». Λόγω φασισμού θα λέγαμε εμείς!
ΕΜΕΊΣ ΔΕΝ ΠΡΌΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΞΕΧΆΣΟΥΜΕ την προηγούμενη περίοδο, όσο και αν θέλουν να σφυράμε αδιάφορα λες και τίποτα δεν συνέβη. Όσο κι αν θέλουν να μας πείσουν ότι
έρχεται ξαστεριά, εμείς προετοιμαζόμαστε και οργανωνόμαστε για την καταιγίδα. Μια καταιγίδα διαρκείας, όχι «λόγω κορονοϊού», αλλά λόγω ταξικού πολέμου. Όσο πιο έτοιμοι
είμαστε, τόσο λιγότερο θα πέφτουμε από τα σύννεφα κάθε φορά που το κράτος επιτίθεται. Έτσι κ αλλιώς και εμείς όλο αυτό τον καιρό ανακαλύψαμε τρόπους να αντιμετωπίζουμε
τους φόβους μας ενωμένοι. Εκεί έξω ήμασταν, χωρίς άδεια από το κράτος και με σφιγμένα τα δόντια. Έτσι θα συνεχίσουμε, λοιπόν. Γιατί είμαστε η εργατική τάξη αυτού του τόπου, και δεν θα χαλαρώσουμε επειδή μας το λένε οι ειδικοί.
Περισσότερα στο antifaxalandri.wordpress.com