Όποια εφημερίδα και ν’ ανοίξει κανείς διαβάζει το ίδιο: παντού ξεφύτρωσαν ανήλικες συμμορίες. Εγκληματίες κάτω των 18 που λυμαίνονται τις γειτονιές μας, για τους οποίους πρέπει να επιληφθεί η αστυνομία. Η τελευταία «μόδα» της ανήλικης παραβατικότητας που λανσάρουν οι ρουφιάνοι δημοσιογράφοι δεν προκαλεί έκπληξη. Κάποιος πρέπει να πειθαρχήσει τη νεολαία της εργατικής τάξης. Να τους εξηγήσει -με το άγριο, όπως γίνεται πάντα- πως η κοινωνία μας είναι ταξική και η θέση τους είναι και θα είναι στον πάτο. Για να το καταφέρει αυτό το κράτος -σαν τον διάολο- έχει πολλά ποδάρια.
Οι ρουφιάνοι δημοσιογράφοι αρχικά βάφτισαν τη νεολαία της εργατικής τάξης «εγκληματίες». Ο στόχος τους είναι όσοι και όσες έχουν άδειες τσέπες και ένα μεροκάματο στη χάση και στη φέξη. Αυτοί και αυτές που η οικονομική κρίση έχει ρίξει στα σχοινιά και αράζουν στις πλατείες και τα παγκάκια προσπαθώντας να καταλάβουν τι έχει συμβεί τα τελευταία δυο χρόνια.
Οι κατά τόπους δήμοι προσπαθούν να πάρουν από τα χέρια της εργατικής τάξης τους δημόσιους χώρους, να κάνουν πάρκα και πλατείες αποστειρωμένες, εχθρικές, κατάλληλες μονάχα για να ανεβαίνουν σαν φωτογραφίες στα μπλογκ των μικροαστών.
Οι αριστεροί δείχνουν την ανήλικη, πολυεθνική εργατική τάξη σαν αμόρφωτους κάγκουρες, ακροδεξιούς, «το αυγό του φιδιού» – ώστε να νομιμοποιήσουν την αστυνομική διαχείριση που θα ακολουθήσει.
Οι μικροαστοί ρουφιάνοι συσπειρώνονται σε επιτροπές και ζητάνε περισσότερους μπάτσους, καλύτερο φωτισμό στα πάρκα, περιπολίες πολιτοφυλακών.
Τέλος, οι μπάτσοι έρχονται και προχωράνε στην καταστολή.
Έτσι ο δήμος Καισαριανής γέμισε πέρσι τις στάσεις των λεωφορείων με «έργα τέχνης» που μας έλεγαν -βουλώστε-το-και-μείνετε-σπίτι.
Έτσι σχηματίστηκε το καλοκαίρι η «επιτροπή γονέων μαθητών» στο πάρκο Χαλικάκι στην Ηλιούπολη, που απαιτούσε περισσότερη αστυνόμευση και την εκδίωξη όσων αράζουνε εκεί τα βράδια.
Έτσι οι μπάτσοι κάνουνε ντου στην πλατεία του Αγίου Λαζάρου στον Βύρωνα και μαζεύουν τους ανήλικους που αράζουν εκεί με κατηγορίες συμμορίας.
Από την αρχή που έπεσε η χούντα μας ήθελαν τον κάθε ένα και την κάθε μία μόνη της. Μέσω του ελέγχου του δημόσιου χώρου και της συζήτησης περί «ανήλικων συμμοριών» το ίδιο προσπαθούν να κάνουν -όσο μάλιστα βαθαίνει η κρίση, τόσο πιο σημαντική για το κράτος και τα αφεντικά θα είναι η καταστολή και η πειθάρχησή μας. Ας μας λένε εγκληματίες -εμείς καταλαβαίνουμε τον εαυτό μας γι αυτό που είμαστε πραγματικά: εμείς που βλέπουμε τα μέτρα σαν πειθαρχικά, που δεν έχουμε διάθεση να το βουλώσουμε.
Είμαστε η καρδιά αυτής της πόλης.
Περισσότερα στο https://antifav.wordpress.com