Η ταχύρρυθμη εκπαίδευση γύρω από τα διευρυμένα εθνικά συμφέροντα πάει τόσο καλά, που ακόμη και οι νυχτερινές επισκέψεις Λίβυων πολέμαρχων αρχίζουν να φαίνονται φυσιολογικές. Για να μη χάσουμε εντελώς τα μυαλά μας, καλό θα ήταν να έχουμε κατά νου μερικές βασικές αρχές:
- Η περιοχή μας αναφλέγεται γιατί όλα τα κράτη της περιοχής προσπαθούν να επωφεληθούν από τη διάλυση των γειτονικών τους κρατών.
- Το ελληνικό κράτος προσπαθεί να επωφεληθεί από αυτή τη διάλυση τουλάχιστον από το 2010, όταν ο «Γιωργάκης, ξάφνου εμφανίστηκε στο Καστελόριζο (αναρωτηθήκατε ποτέ «γιατί στο Καστελόριζο;»)
- «Να επωφεληθεί» εννοούμε την κυριαρχία στην Κύπρο και την Ανατολική Μεσόγειο. Οι αγωγοί, τα «κοιτάσματα» και πάει λέγοντας, είναι μέσα προβολής ισχύος και προώθησης αυτού του στόχου.
- Οι στόχοι αυτού του είδους είναι τμήμα μιας παγκόσμιας σύγκρουσης. Όλα τα κράτη της περιοχής προσπαθούν να επωφεληθούν από τη διάλυση εις βάρος των γειτονικών τους κρατών. Συνεπώς, το ελληνικό κράτος φτάνει να διαθέτει αντιτιθέμενα συμφέροντα, όχι μόνο με το τουρκικό κράτος, αλλά και με πολλά άλλα.
- Για παράδειγμα, το ελληνικό κράτος θα προτιμούσε η Λιβύη να βουλιάξει αύτανδρη, ώστε η μοναδική (μη ρωσική) ενεργειακή πηγή που απομένει στο Γερμανούς να είναι το Ισραήλ και τα υποτιθέμενα «κοιτάσματα της Κύπρου». Οπότε, την ίδια ώρα που Λίβυοι πολέμαρχοι προσγειώνονται νύχτα στην πλατεία Συντάγματος, δεξιοί και αριστεροί Έλληνες πατριώτες κλαίγονται που οι Γερμανοί «απέκλεισαν την Ελλάδα από τη διάσκεψη ειρήνης». «Πυλώνας σταθερότητας» απ’ τους λίγους!
- Τα συμφέροντα του ελληνικού κράτους είναι τα συμφέροντα των αφεντικών μας. Οι ελληνικές κατασκευαστικές θέλουν να συμμετάσχουν σε ανοικοδομήσεις και αγωγούς. Οι Έλληνες εφοπλιστές θέλουν να κουβαλήσουν πετρέλαιο. Φυσικά, στην Τουρκία, αλλά και αλλού, υπάρχουν άλλοι αντίστοιχοι που προσπαθούν το ίδιο πράγμα, αλλά για τον εαυτό τους.
- Στόχος της ταχύρρυθμης εκπαίδευσης που δεχόμαστε, είναι να εμπεδώσουμε ότι τα συμφέροντα των αφεντικών μας είναι και δικά μας. Να νομίζουμε ότι ο πόλεμος θα είναι μια ζωή «δι’ αντιπροσώπων». Να πάμε στο σφαγείο αδιαμαρτύρητα. Και για όποιον τυχόν διαμαρτυρηθεί, απομένει η αστυνομία· που εν τω μεταξύ γεμίζει τους δρόμους και τις πλατείες.
- Το κακό είναι πως, αντίθετα με τους υπόλοιπους στόχους του ελληνικού κράτους, ο τελευταίος δεν πάει καθόλου άσχημα.