Τέλη Σεπτέμβρη. Είναι βράδυ. Κάνει ψύχρα. Στο μυαλό μας ο λογαριασμός της ΔΕΗ. Αναποφάσιστοι ως προς ποιον τοίχο θα λερώσουμε. Απορίες ως προς το τι ακριβώς θα γράψουμε.
Παρακάτω επιδεικνύουμε αποτελέσματα – εξηγούμε βαθιά νοήματα.
Εδώ, για να γράψουμε, καβατζωθήκαμε πίσω από σκουπιδοντενεκέ. Πέρασαν κάτι αμάξια, αλλά νομίσανε ότι ψάχνουμε για φαΐ στα σκουπίδια και φύγανε. Εν τω μεταξύ, το σύνθημα δεχόταν εσωτερική κριτική. Ότι δεν θα το καταλαβαίνει ο λαός. Τελικά αποφασίσαμε ότι μια χαρά θα το καταλαβαίνει ο λαός: Αφού δυο χρόνια τώρα αποδεχτήκαμε ότι ένας θρησκευάμενος φύτουλας με πατομπούκαλα μπορεί να έχει υπερφυσικές δυνάμεις, μήπως να κάνει και τώρα το θαύμα του; Εναλλακτικά: αφού ο φύτουλας συμμετείχε τόσο ενθουσιωδώς στο κρατικό σχέδιο που τώρα εκφράζεται στο λογαριασμό της ΔΕΗ μας, το δίκαιο είναι να έρθει να κανονίσει και την επόμενη φάση του σχεδίου, ε;
Κουβαληθήκαμε παρακάτω:
Αυτό είναι εύκολο στην εξήγηση. Με το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία, τα αφεντικά μας πληροφόρησαν ότι, εεε… ως έθνος, θα βρεθούμε «στη σωστή πλευρά της ιστορίας». Παρέλειψαν όμως να μας πουν πόσο χάλια θα είναι εκεί πέρα. Αντιπαρήλθαμε τις υποψίες συντρόφων ότι μπορεί να καταταγούμε στους φιλοπουτινικούς, με το επιχείρημα ότι εδώ είναι δυτικά και όλοι θεωρούν ότι ο «δυτικός κόσμος», σε ό,τι τους αφορά, είναι βασικά ο Ασπρόπυργος. Και το γράψαμε.
Μετά κουβαληθήκαμε παρακάτω:
Τα φυτά από κάτω ήταν επικίνδυνα γιατί πάνε οι σκύλοι και κάνουν κακάκια. Στα παραλειπόμενα του πράγματος, αυτό το σύνθημα σκαρώθηκε το 2005, όταν στήθηκαν οι πρώτοι antifa πυρήνες. Παραφράζει το πολύ παλιότερο «Ή το νέφος ή εμείς δε γαμιέται και η πατρίς». Το σύνθημα περί νέφους με τη σειρά του, σκαρώθηκε τη δεκαετία του ’80 (1980, έτσι;) από αναρχικούς που συμμετείχαν σε «πορείες ενάντια στο νέφος». Αυτοί οι παλιοί σύντροφοι προβληματίζονταν μεν που τις πορείες «ενάντια στο νέφος» τις διοργάνωνε ο Δήμος Αθηναίων – δεν έβρισκαν όμως πώς να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους, εκτός από τη συμμετοχή στην ουρά φωνάζοντας προβοκατόρικα συνθήματα. Από τότε έχουμε προοδεύσει.
Μετά κουβαληθήκαμε παρακάτω:
Εδώ μαγαρίζουμε λευκό τοίχο σε μίνι παρκάκι του Παχατουρίδη. Δεν ξέρετε τι είναι ένα μίνι παρκάκι; Είναι ένα οικόπεδο σε μέγεθος φακέλου, όπου ο Δήμαρχος ρίχνει τα λεφτά μας για φωτισμό και πεζοδρόμηση. Στόχος είναι να δημιουργούνται νησίδες άπλετου φωτός μέσα στην ευνομούμενη πόλη μας, ώστε να διευκολύνεται το βλέμμα των περιοδεύοντων μπάτσων και να επιδεινώνεται η ψυχολογία των παραβατικών. Πράγματι, όλοι οι παραβατικοί με τα σπρέι είχαν κολώσει να μαγαρίσουν ετούτο τον άπλετα φωτισμένο τοίχο. Μετά ήρθαμε εμείς. Η σωστή ανάλυση έδωσε περαιτέρω ώθηση στις προϋπάρχουσες παραβατικές μας τάσεις, και ιδού!
Μετά προσευχηθήκαμε το μίνι παρκάκι να πακετωθεί λόγω μέτρων εξοικονόμησης ρεύματος και πήγαμε σπίτια μας.
Είχαμε ζεσταθεί κάπως.