Οι ρουφιάνοι των αφεντικών μας, με πρώτους τους δημοσιογράφους, έχουν πάθει αμόκ!
Παίζουν «όξυνση των ελληνοτουρκικών». Έτσι αποκρύπτουν αυτό που όντως «ενώνει τους λαούς στις δύο μεριές του Αιγαίου»: ότι δηλαδή, σε Τουρκία και Ελλάδα, η εργατική τάξη δεν θα πάει διακοπές φέτος.
Μας πρήξανε να αγοράσουμε ηλεκτρικά ποδήλατα (λες και είχαμε λεφτά) και τώρα μιλούν για δελτίο στο ηλεκτρικό ρεύμα, ενώ εν τω μεταξύ ακόμη και το ντεπόζιτο του παπιού θέλει οκτώ ευρώ για να γεμίσει. Φταίει λένε ο τρελός Πούτιν και η ενεργειακή κρίση. Αποκρύπτουν έτσι ότι είναι οι πολεμικές επιλογές του κράτους μας που δημιουργούν την «ενεργειακή κρίση». Και ότι είναι οι νομοθεσίες του κράτους μας περί ενέργειας που φορτώνουν την κρίση στην πλάτη μας μέσω εξισώσεων.
Και συνεχίζουν. Μιλούν για «επισιτιστική κρίση» και «δελτίο στα τρόφιμα». Για καύσωνες άνευ προηγουμένου και χαλάζι ίσα με ένα ροδάκινο. Για «πληθωρισμό» και «χρέος». Για ειδεχθή εγκλήματα και καλούς μπάτσους. Για μωβ τσούχτρες με δυο μέτρα πλοκάμια. Και φυσικά –ξανά- για τον ιό.
Οι ρουφιάνοι του κράτους έχουν μετατραπεί σε αφιονισμένες Κασσάνδρες.
Έχουν τους λόγους τους.
Πρώτα να αποκρύψουν ότι η αθλιότητα που προαναγγέλλουν θα αφορά αποκλειστικά την εργατική τάξη.
Έπειτα να αποκρύψουν ότι η αθλιότητα επιβάλλεται από το ελληνικό κράτος και όχι από κάποια γενική «κρίση».
Να ξέρετε πάντως ότι αυτό που ζούμε, δεν λέγεται τρέλα.
Λέγεται εθνική ενότητα.
Είναι μια κατάσταση προετοιμασίας για πόλεμο. Από τον οποίο τα αφεντικά μας κανονίζουν να βγουν κερδισμένα. Αφού θα έχουν ελέγξει όλες τις περιγραφές περί του τι μας συμβαίνει. Με τρόπο που καταλήγει στη μεταφορά κάθε κόστους και «θυσίας» στις πλάτες μας. Όλα αυτά στο όνομα κάποιου τάχα «κοινού καλού».
Εθνική ενότητα: είναι το αποτέλεσμα των προηγούμενων δύο ετών καραντίνας.
Γιατί εξαρχής ο στόχος ήταν κανείς να μην καταλαβαίνει τίποτα.
Εκτός βέβαια από το «ζήτω το κράτος».