Το πείραμα «πανδημία» – Mια ιστορία ιών, πειθαρχήσεων και εμπορικού πολέμου · autonome antifa
Α’ Έκδοση: Mάϊος 2022
Πραγματικά σιχαινόμαστε το διαδίκτυο. Μισούμε το σκόρπισμα του μυαλού που επέρχεται έπειτα από ώρες αποκρίσεων και κόντρα αποκρίσεων. Απεχθανόμαστε τη σιδερένια πειθαρχία του τελευταίου ποστ. Ανατριχιάζουμε μπροστά στην οργανωμένη απόκρυψη της ζωντανής εργασίας μέσω ιδεολογιών που παριστάνουν τους τεχνικούς όρους. Φοβόμαστε βαθιά, όπως ταιριάζει σε αυτόνομους, ένα γιγάντιο σύστημα υποθαλάσσιων καλωδίων και σιδερένιων υπολογιστικών μηχανών που κάπως καταφέρνει να γίνεται αντιληπτό ως περιφερόμενο άυλο συννεφάκι. Εν πάση περιπτώσει: αν δεν το ξέρατε, το διαδίκτυο είναι πρώτα και κύρια νοοτροπίες και κοινωνικές σχέσεις. Και είναι με αυτή την έννοια που το κίνητρο για αυτή την έκδοση ήταν ακριβώς η σιχαμάρα και ο τρόμος μπροστά στο διαδίκτυο.
Κι αφού τα είπαμε αυτά, μάθετε ότι πολλά από τα περιεχόμενα ετούτου του τόμου είναι αυτό που λένε σήμερα «διαδικτυακά». Κατατέθηκαν πρώτη φορά στο διαδίκτυο. Και εκεί θα έμεναν, μέρος του μεγάλου κουβά των μυριάδων ισοδύναμων απόψεων, αν δεν είχαμε προχωρήσει στην έκδοσή τους σε τούτο τον ωραίο χάρτινο τόμο. Μάθετε επίσης ότι η αρχική διαδικτυακή τους κατάθεση ήταν προϊόν εξαναγκασμού. Για μήνες κάθε φορά, ξεκινώντας από τον Μάρτιο του 2020, ο μοναδικός τρόπος κατάθεσης απόψεων ήταν ο διαδικτυακός. Και αυτό εξασφαλιζόταν, όχι μόνο με την κρατική βία, αλλά πολύ περισσότερο με τη συλλογική αυτοπειθαρχία μιας κοινωνίας που με θεαματικούς ρυθμούς γινόταν βαθιά ηλίθια – γιατί ήταν από τα πριν βαθιά ανάλγητη.
Τέλος πάντων. Τα περιεχόμενα αυτού του τόμου περιγράφουν και εξηγούν το τραύμα που έχει μείνει στη συλλογική μνήμη με την ονομασία «καραντίνα», ή «ιός» ή «μέτρα» (ποτέ μας δεν χρησιμοποιήσαμε τον αλφαριθμητικό κώδικα που αρχίζει από C – προσέχαμε να μην υιοθετήσουμε τη γλώσσα των αφεντάδων). Ξεκίνησαν να γράφονται κάποιους μήνες πριν τον Μάρτιο του 2020 και συνεχίζουν να γράφονται καθώς διαβάζετε αυτές τις γραμμές. Και σίγουρα δεν τους άξιζε να μείνουν στον κουβά όπου κατατέθηκαν αρχικά ελέω κρατικής βίας και κοινωνικής αποσύνθεσης. Γιατί δεν είναι «ισοδύναμα» με τις «απόψεις» που κατατέθηκαν στον ίδιο ηλεκτρονικό σκουπιδότοπο κατά τα δύο τελευταία έτη. Η αξία τους είναι του πολιτικού και του συναισθηματικού είδους. Είναι ο τρόπος με τον οποίο κρατήσαμε τα μυαλά μας στη θέση τους σε πολύ δύσκολους καιρούς. Περιγράφουν τις διαδικασίες μέσω των οποίων ανταπεξήλθαμε σε μια από τις πιο απαιτητικές πολιτικά και συναισθηματικά περιόδους των τελευταίων εβδομήντα χρόνων (αλλά όχι απαραιτήτως και των επόμενων). Πάνω απ’ όλα: τα περιεχόμενα ετούτου του τόμου επηρρέασαν αυτόνομες πολιτικές συλλογικότητες και βοήθησαν να φτιαχτούν μερικές. Και αυτό είναι πολύ παραπάνω απ’ όσο μπορεί να ισχυριστεί η συντριπτική πλειοψηφία των «απόψεων» που επέπλευσαν στον ίδιο κουβά κατά τα δύο τελευταία χρόνια.
Ας μην μπερδευόμαστε λοιπόν. Τα όσα ακολουθούν δεν είναι η αλήθεια για τον καπιταλιστικό κόσμο. Και βέβαια δεν είναι ατομικοί διανοητικοί άθλοι. Είναι μια συλλογική ιστορία, το πιο πρόσφατο τμήμα της σύστασης αυτόνομων ομάδων, συλλογικών σκέψεων και συλλογικών πρακτικών στην Αθήνα. Πρόκειται για διαδικασία που κρατάει από το 1990, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με τη διετία από το 2020 έως το 2022. Δηλαδή με μια ιστορική συγκυρία όπου όλα συνηγορούσαν προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση.
Βέβαια, όσοι αναζητούν αλήθειες, θα βρουν και από αυτές. Η κεντρική ιδέα των όσων ακολουθούν, δηλαδή η σύνδεση του τρομερού ιού με τον διακρατικό ανταγωνισμό και την καπιταλιστική κρίση, θα επαληθεύεται όσο ο καιρός περνάει, γιατί ήταν ήδη αδιαμφισβήτητο γεγονός από τότε που κατατέθηκε, δύο χρόνια πριν. Η υποστήριξη αυτής της ιδέας στήθηκε μέσα σε καμίνι και φέρει τα σημάδια της αντίστοιχης πίεσης και θερμοκρασίας. Οπότε, ζητήματα όπως η ιστορία των διεθνών οικονομικών, οι ελλείψεις του Καρλ Μαρξ, η μετατροπή της Κίνας σε πεδίο πρωταρχικής συσσώρευσης, η σχέση «πολιτικής οικονομίας» και καθημερινής πειθαρχίας, η ιστορία της δεκαετίας του ’40, περιμένουν να ξαναγίνουν αντικείμενο συλλογικής σκέψης. Άλλα ζητήματα, όπως ο ρόλος του φύλου στην κρατική βιοπολιτική, η σχέση της στατιστικής και των «ειδικών» με το κράτος, τα χίλια είδη «κρίσεων» και η αστυνομική τους αντιμετώπιση, απουσιάζουν ή θίγονται μόνο ακροθιγώς. Τέλος, τα ζητήματα της αυτόνομης οργάνωσης, που επίσης περιλαμβάνονται, είναι από τη φύση τους προορισμένα να μένουν ατελή. Αυτό δα μας έλειπε!
Και πάλι βέβαια, τίποτα δεν σας εμποδίζει να βρείτε τις αλήθειες σας, όπως βρίσκουμε κι εμείς τις δικές μας. Για παράδειγμα, το αργόσυρτο εμπόλεμο παρελθόν εξακολουθεί να βρίσκεται πίσω από κάθε «αναπάντεχο γεγονός». Η ιστορία συνεχίζει να καραδοκεί πίσω από τον «τρομερό ιό», πίσω από ιταλικά καμιόνια φορτωμένα πτώματα, πίσω από κινέζικες μεταμφιέσεις, πίσω από Έλληνες επιδημιολόγους και κοινωνικούς ανθρωπολόγους, πίσω από τσιμεντοβιομηχανίες με υπερβάλλουσες παραγωγικές δυνατότητες, πίσω από ξενοδοχεία που «φιλοξενούν πρόσφυγες», πίσω από παρατημένα μαγαζιά με βιτρίνες τίγκα στην αφίσα. Η ιστορία εξακολουθεί να βαραίνει τους μισότρελους δυτικούς υπήκοους. Με όλο της το βάρος. Εν τω μεταξύ, η νύχτα εξακολουθεί να βαθαίνει. Βαθαίνοντας, δεν μπορεί παρά να καθιστά ευκρινέστερους τους αστερισμούς που σχηματίζει το παρόν με το παρελθόν.
Πάνω απ’ όλα όμως, η βασική μας δικλείδα ασφαλείας εξακολουθεί να υφίσταται: σήμερα, δύο χρόνια μετά τον πρώτο υποχρεωτικό μας εγκλεισμό, ακόμη είναι εξαιρετικά δύσκολο να πει κανείς μαλακίες μεγαλύτερες από αυτές που ήδη λέγονται. Ελπίζουμε ετούτος ο τόμος να φανεί χρήσιμος σε όσους φιλοδοξούν να πουν τις επόμενες αυτόνομες μαλακίες. Και ξέρουμε ότι, ανεξάρτητα από τις ελπίδες μας, πρόκειται για σωσίβιο. Σώζει τα περιεχόμενά του από τη λήθη.
Γιατί είναι 2022. Και η λήθη εξακολουθεί να είναι χίλιων ειδών και να συμφέρει με χίλιους τρόπους.
Autonome antifa
Μάρτης 2022
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
Εισαγωγή
Μέρος πρώτο: Η ώρα του Μπάµπη
1. Και τώρα τι έχετε να πείτε µαλάκες αυτόνοµοι;
2. Ο Μπάµπης στο Δαφνί
Μέρος δεύτερο: Το πείραµα
1. Ιστορία την ώρα που συµβαίνει
2. Εµπορικός πόλεµος δεν είναι µόνο η αύξηση των εξαγωγών
3. Τι είναι ο εµπορικός πόλεµος
4. Η ανάδυση του κινεζικού µπαντουστάν και η ιστορία του κόσµου(1950-2010)
5. Πειθαρχία και ιατρική στην Κίνα
6. Στο µυαλό του Liu He
Μέρος Τρίτο: Το πείραµα εξελίσσεται
1. Η κατάργηση της χειραψίας: Σύµβολα, κράτος και µεταµφιέσεις πριν τον παγκόσµιο πόλεµο
2. Γιατί έκλεισαν πρώτες η Καστοριά και η Κοζάνη;
3. Ιταλία: οι κρατικές στρατηγικές σε δοκιµαστικό σωλήνα
4. Θέλουµε κι άλλες ΜΕΘ γιατί είχαµε λίγες
5. Διδάγµατα από µια «πανδηµία» που δεν έκατσε
6. Οικονοµία, πειθαρχία και εθνικοσοσιαλισµός
7. Πώς να ελέγχετε τον «πληθυσµό» και την «οικονοµία» σας µέσω «µέτρων» (αν τυχαίνει αν είστε κράτος)
Παράρτηµα: Δυο χρόνια λόγια – δυο χρόνια πράξεις
1. Θέλαµε απλώς να υπερασπιστούµε την καθηµερινότητα των ζωών µας
2. Δεν είναι γρίπη
3. Οι αυτόνοµοι εξηγούν τα πάντα
4. Μάσκες να βάλουν τα αφεντικά και οι ρουφιάνοι τους
5. Δύο διαδηλώσεις στις πλατείες της Λήθης
6. Έξοδος από την καραντίνα
7. Η νέα κανονικότητα
8. Κοιτάξτε γύρω σας: Θα δείτε το κλουβί, θα δείτε και το µινκ! Η δεύτερη καραντίνα
9. Λαϊκές παρεµβάσεις της λαϊκής πρωτοβουλίας Athens Antifa
10. Το αριστερό λουρί µας
11. Ο κόσµος τούµπα
12. Το µέλλον