Όλα κι όλα: Προσπάθησαν. Δύο χρόνια τώρα. Και δύο τζαμιά κάψανε. Και τοίχους μουτζουρώσανε. Και «κατοίκους» της συμφοράς συγκέντρωσαν για ψύλλου πήδημα. Και ξεμοναχιασμένους μαχαιρώσανε. Και μια φασηστοπαρεούλα φτιάξανε, τάχα μου για να κυριαρχήσει στις πλατείες.
Όλα κι όλα: Προσπάθησαν. Δύο χρόνια τώρα.
Αλλά δεν τους πέρασε.
Τα συνθήματα σβήστηκαν. Οι πλατείες βρόμισαν και ξανακαθάρισαν. Οι μετανάστες της γειτονιάς σήκωσαν κεφάλι όταν και όπου έπρεπε. Η φασιστοπαρεούλα ακόμα τρέχει.
Σήμερα μπορεί να νομίζει κανείς ότι το πανηγύρι τελείωσε. Αλλά δεν είναι έτσι. Γιατί τα φασιστικά σχέδια για την Καλλιθέα και αλλού είναι μεγαλεπήβολα.
Το ελληνικό κράτος μετατρέποντας εδώ και δύο δεκαετίες σε παράνομη την εργασία των μεταναστών εργατών, έχει στήσει τους μηχανισμούς για τη μεταχείριση του συνόλου της εργατικής τάξης με αστυνομικούς – στρατιωτικούς όρους. Και όσο το ελληνικό κράτος αποκαλύπτει τη φασιστική του εκδοχή, τόσο πιο επιτακτική θα γίνεται η ανάγκη του ελέγχου των γειτονιών μας από την αστυνομία, τη μαφία και τις παρακρατικές συμμορίες. Τόσο πιο επιτακτικό το τσάκισμα κάθε κοινότητας εργατών ώστε να μην κουνιέται φύλλο. Η αδιατάρακτη λειτουργία της μηχανής ενώ αυτοί μας πετσοκόβει, αυτό είναι το σχέδιο.
Αλλά όπως αποδείχθηκε τα τελευταία δύο χρόνια στην Καλλιθέα, ο φόβος και ο φασισμός κερδίζουν μόνο όσο παραμένουμε σιωπηλοί και ανοργάνωτοι. Στην Καλλιθέα ζούμε και δουλεύουμε πολλοί και πολλές που έχουμε κάθε λόγο να στήσουμε οδοφράγματα στη βαρβαρότητα. Είμαστε εκείνοι που κρατάμε τα σχολεία μας καθαρά από τη ρατσιστική πανούκλα. Είμαστε εκείνοι που προστατεύουμε την πολυεθνικότητα των γειτονιών μας από τους φασίστες.
Δεν έχουμε κανένα λόγο να εφησυχάζουμε. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να παραδώσουμε τις γειτονιές μας στους φασίστες, με ή χωρίς σβάστικα! Κατεβαίνουμε και διαδηλώνουμε στο δρόμο για να θυμηθούμε και να θυμίσουμε:
Δεν παίζουν σε άδειο γήπεδο!
autonome antifa – antifa Kallithea
