Καθώς η καπιταλιστική κρίση εξελίσσεται αμείωτη, τ’ αφεντικά γίνονται όλο και πιο βίαια. Οι καθημερινοί αστυνομικοί έλεγχοι σε όποιον μοιάζει να μην έχει χαρτιά ή να μην έχει τα σωστά χαρτιά, η δουλειά τις Κυριακές, το φακέλωμα στο γήπεδο, οι βλοσυρές αστυνομικές περιπολίες που περνάνε κάτω απ’ τα σπίτια μας και πάνω απ’ τις πλατείες μας, οι έλεγχοι στο μετρό και στα λεωφορεία, οι κομμένοι μισθοί και οι κουτσουρεμένες συντάξεις, η προσπάθεια των ναζί να κυριαρχήσουν στο πεζοδρόμιο και στις γειτονιές, οι επιτροπές κατοίκων που δε γουστάρουν ξένους στις γειτονιές τους, η διεκδίκηση του δημόσιου χώρου από τη μεσαία τάξη και την αστυνομία μέσα από εκδηλώσεις του είδους μαραθώνιος και «γνώρισε τον αστυνομικό της γειτονιάς», το κράτημα των μεταναστών εργατών σε κατάσταση τεχνητής παρανομίας είναι στιγμιότυπα αυτής της καθημερινής αντεργατικής βίας.
Αλλά τα σχέδια των αφεντικών μας δεν είναι σκέτα κατασταλτικά. Τη στιγμή που μιλάμε νέες ιδεολογίες κατασκευάζονται και στρέφονται ενάντια στην εργατική τάξη. Όλο και πιο κατηγορηματικά τ’ αφεντικά μας κουνάνε το δάχτυλο. Μας λένε ότι κοστίζουμε πολύ, ότι αρρωσταίνουμε συχνά, ότι δεν είμαστε όσο παραγωγικοί θα έπρεπε, ότι τρεφόμαστε λάθος, ότι είμαστε παράνομοι, ότι διασκεδάζουμε «περίεργα», ότι είμαστε τζαμπατζήδες, ότι αγαπάμε και μισούμε με τρόπους μη αποδεκτούς.
Κι είναι σε τέτοιες στιγμές που η αντίθεση στα σχέδια των αφεντικών αποκτά ξεχωριστή σημασία. Είναι σε τέτοιες στιγμές που πρέπει να σηκώσουμε κεφάλι και να φωνάξουμε: ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ.
ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΚΑΡΔΙΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
Δείτε εδώ την αφίσα και την προκήρυξη της διαδήλωσης:
OLYMPUS DIGITAL CAMERA 
