Αντιεμβολιαστικό κίνημα! (και τι είναι «κίνημα» είπαμε;)

Κίνημα αντιεμβολιαστών οργώνει τους δρόμους της Αθήνας και άλλων πόλεων!

Κρατάνε ελληνικές σημαίες και εικόνες της Παναγιάς!

Και αποδεικνύουν αυτό που κάθε καλός ρουφιάνος γνώριζε εξαρχής: ότι μόνο παλαβιάρης ακροδεξιός θα μπορούσε να έχει γνώμη διαφορετική από τη γνώμη του καλού μας κράτους!

Μα την αλήθεια, αυτοί οι άνθρωποι δε σ’ αφήνουν ν’ αγιάσεις…

Ίσως η πλέον αποπροσανοτολιστική από τις ιδέες που μας κληροδότησαν οι τρεις τελευταίες δεκαετίες, να είναι η ιδέα σύμφωνα με την οποία μπορεί να υπάρχει «οργάνωση χωρίς οργάνωση». Αυτή η ιδέα απαντάται στην πιο καθαρή της μορφή στην περίπτωση της «ισλαμικής τρομοκρατίας». Εκεί, μας λένε, ο «ισλαμιστής τρομοκράτης» μπορεί να στρατολογείται μέσω… διαδικτύου και να απέχει από τον στρατολόγο του χιλιάδες χιλιόμετρα. Παρόλ’ αυτά, η «τρομοκρατική οργάνωση», μπορεί με κάποιον τρόπο να παραμένει «οργάνωση», υποθέτουμε με πολιτικούς στόχους και διαδικασίες.^[1]Συνήθως βέβαια, τον «ισλαμιστή τρομοκράτη» τον τρώει το σκοτάδι προτού προλάβει να γράψει βιβλίο σχετικά με … Continue reading

Όμως η ιδέα της «οργάνωσης δίχως οργάνωση», δεν αφορά μόνο την «ισλαμική τρομοκρατία». Εξίσου αφορά και τα «αριστερά κινήματα». Εδώ μάλιστα, η ημερομηνία γέννησης ίσως είναι κάπως παλαιότερη από την «ισλαμική τρομοκρατία». Πράγματι, από τότε που το ΠΑΣΟΚ ανακάλυψε τη χρησιμότητα των «μαθητικών καταλήψεων» το 1989-91, έχουμε εμπεδώσει για τα καλά ότι είναι απολύτως εφικτό να μαζεύονται όλοι οι πασόκοι της χώρας και να κανονίζουν «κίνημα», ότι μπορεί στο μίγμα να προστίθενται «αναρχικοί», ότι μπορεί όλοι αυτοί να τα κάνουνε όλα όπα για μέρες, ότι μπορεί το πράγμα να έχει ακόμη και νεκρούς ανάμεσα στους αφελέστερους των συμμετεχόντων, και όμως… αν ρωτήσει κανείς «ποιος τα διοργάνωσε ρε παιδιά», η απάντηση να είναι… «οι μαθητές». Αυτό βέβαια, εφόσον δίνεται κάποια απάντηση – στην πράξη, η συγκεκριμένη ερώτηση, εδώ και καιρό θεωρείται ύποπτη εξουσιαστικών τάσεων και αντιμετωπίζει καχύποπτη και βαθύτατη συνοφρύωση.

Εν πάση περιπτώσει: η ιδέα της αριστερής «οργάνωσης δίχως οργάνωση» εμφανίστηκε με το ΠΑΣΟΚικό μαθητικό κίνημα, εξελίχθηκε θεαματικά με το «κίνημα της αντιπαγκοσμιοποίησης»^[2]Για την κρατική οργάνωση της «εξέγερσης στο Σιάτλ», δες το «Σιάτλ 1999: Η Ώρα των Εργατικών Δικαιωμάτων, των … Continue reading και γνώρισε ημέρες δόξας κατά τη διάρκεια των «αραβικών εξεγέρσεων». Τότε, η περίπλοκη πολιτική της Μέσης Ανατολής εξηγήθηκε ξανά και ξανά, από αναλυτές που φρόντιζαν να ενημερώσουν τους ανήξερους ότι «οι εξεγερμένοι οργανώνονται από το διαδίκτυο» και ότι τέλος πάντων έτσι γίνονται οι εξεγέρσεις ενάντια σε δικτατορίες· γιατί αυτοί είναι Άραβες καταπιεσμένοι κι έχουνε και κομπιούτερ, τι σκατά θέλετε τώρα.

Στο πλάι όλων αυτών, βρίσκουμε την ιδέα της ακροδεξιάς «οργάνωσης δίχως οργάνωση». Αυτή η ιδέα είναι συνομήλικη του «μαθητικού κινήματος». Απ’ όσο θυμόμαστε, ξεκινά με τα «μακεδονικά» του 1991-1992, όταν γιγαντιαία συλλαλητήρια εκατομμυρίων ανθρώπων ξεχύνονταν στους δρόμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης κρατώντας πανώ που έφεραν ονόματα «οργανώσεων» όπως «Σωματείο Γεωτρυπανιστών Βορείου Ελλάδος ο Μέγας Αλέξανδρος».^[3]Βέβαια, ένα καλύτερο ψάξιμο θα αναδείκνυε ότι στη διοργάνωση του συλλαλητηρίου της Θεσσαλονίκης το 1992, … Continue reading Η ιδέα ξετύλιξε τη δυναμική της κατά την περίοδο της «ανόδου της Χρυσής Αυγής» μεταξύ του 2010 και του 2013. Τότε, μία οργάνωση λίγων δεκάδων μικρομεσαίων στελεχών του παράνομου κεφαλαίου, βρέθηκε να οργανώνει διαδηλώσεις χιλιάδων ατόμων, πογκρόμ τριών εβδομάδων στον Άγιο Παντελεήμονα, και τελικά να εξασφαλίζει είσοδο στη Βουλή· γιατί έτσι είναι τα «κινήματα»: αυθόρμητα.^[4]Σήμερα έχουμε εμπεδώσει για τα καλά ότι η «άνοδος της Χρυσής Αυγής» οργανώθηκε από μερίδες της ελληνικής … Continue reading

Βέβαια, μιας και βρισκόμαστε στην Ελλάδα, η «οργάνωση δίχως οργάνωση», γρήγορα βρέθηκε να ολοκληρώνεται με μια ειδική αριστεροδεξιά όψη. Αυτή η πλέον επικίνδυνη και ύπουλη όψη, εμφανίστηκε για πρώτη φορά δειλά δειλά κατά τη διάρκεια της περιόδου «ελληνοσερβικής φιλίας», όταν οργανώσεις που προφανώς ασκούσαν εξωτερική πολιτική για λογαριασμό του ελληνικού κράτους, εμφανίζονταν να αποτελούνται από «αγνούς αριστερούς πατριώτες», και Έλληνες ναζιστές εμφανίζονταν να συμμετέχουν στον σερβικό στρατό, υπονοώντας ότι είχαν φτάσει στη Βοσνία απλά αγοράζοντας εισιτήριο των ΚΤΕΛ. Το πράγμα πήρε πόντους αυτοπεποίθησης κατά τη διάρκεια της «παράδοσης του Οτσαλάν στην Τουρκία», το 1999, όταν φασίστες διαδήλωσαν μαζί με ευαίσθητους αριστερούς και «φοιτητές με κιθάρες» ενάντια στην «εθνική ξεφτίλα». Το πράγμα ξαναεμφανίστηκε, πιο σίγουρο για τον εαυτό του, λίγα χρόνια αργότερα, κατά τη διάρκεια των «αντιπολεμικών συλλαλητηρίων» του 2003. Τότε ο «πόλεμος του Μπους» συνάντησε την «πάνδημη αντίσταση του ελληνικού λαού», από την άκρα αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά, και διαδηλώσεις που πίσω είχαν ακροαριστερούς και μπροστά τον Κώστα Λαλιώτη όργωσαν αυθόρμητα την πρωτεύουσα. Είχαν φροντίσει να πυκνώσουν τις τάξεις τους με μαθητές Λυκείου που εν τω μεταξύ κατέφθαναν αθρόα – τα σχολεία είχαν κλείσει με κρατική εντολή, ώστε η νεολαία να εκφράσει απερίσπαστη το αντιπολεμικό της αίσθημα.

Η κορύφωση της «οργάνωσης δίχως οργάνωση» έλαβε χώρα μεταξύ του 2010 και του 2015. Εκεί, κατά τη διάρκεια της προηγούμενης μακράς περιόδου οργανωμένης σύγχυσης, η «άκρα δεξιά» και η «άκρα αριστερά» ξεπέρασαν τα προδοτικά κόμματα και την ίδια την ιδέα της πολιτικής ώστε να συναντηθούν επί της Πλατείας Συντάγματος, με σημαίες και με ταμπούρλα, με εικόνες της Παναγιάς και σφυροδρέπανα. Οι «αγανακτισμένοι του Συντάγματος», που δεν ήταν ούτε αριστεροί, ούτε δεξιοί, γιατί ήταν και τα δύο, ήταν το πιο εντυπωσιακό αριστεροδεξιό «κίνημα χωρίς οργάνωση». Οργανώθηκε, μας είπαν, όπως και οι «αραβικές εξεγέρσεις»: από το διαδίκτυο. Και τελικά έβγαλε κυβέρνηση που αποτελείτο ακριβώς από τα συστατικά που συσσωρεύονταν πάνω στην πλατεία Συντάγματος. Θα μας επιτρέψετε να αποκαλούμε τους συμμετέχοντες εθνικοσοσιαλιστές.

Η τελευταία εμφάνιση του εθνικοσοσιαλιστικού «κινήματος»^[5]Όχι ακριβώς η τελευταία, γιατί στην αρχή της καραντίνας, ορισμένοι κρατικοί υπάλληλοι δοκίμασαν να … Continue reading έγινε κατά τη διάρκεια των πρόσφατων «μακεδονικών συλλαλητηρίων» του 2018. Τότε, οι ακροδεξιοί που είχαν κανονίσει την πέτσινη «εισβολή στη Βουλή», υποστηρίζονταν από αριστερούς που, από «προλεταριακή διεθνιστική αλληλεγγύη», δεν εννούσαν να αφήσουν την «ΠΓΔΜ» να πάθει το κακό της ένταξης στο ΝΑΤΟ.^[6]Για την αγαστή συνεργασία δεξιών και αριστερών κατά τη διάρκεια του 2018, μπορεί κανείς να δει το Autonome Antifa, Ο … Continue reading Σε κάθε περίπτωση, τα συλλαλητήρια φέρονταν να διοργανώνονται από κάποια… Γεωργία Μπιτάκου, διοργανώτρια, μεταξύ άλλων, και αγώνων ξύλου, παρίσταντο όμως ο Αντώνης Σαμαράς και οι μπράβοι του, ενώ ο κεντρικός ομιλητής ήταν ο Μίκης Θεοδωράκης.^[7]Μια καλούτσικη περιγραφή των «διοργανωτών» βρίσκεται στο «Συλλαλητήριο για τη Μακεδονία: Ποιοι είναι οι … Continue reading

Ε, έπειτα από τέτοια προϊστορία, μπορεί κανείς να θαυμάσει την αυθόρμητη κάθοδο του «αντιεμβολιαστικού κινήματος» στους δρόμους της πρωτεύουσας. Ήτανε λέει «χιλιάδες», γιατί έτσι μαζεύονται οι «χιλιάδες», με κλικ στο διαδίκτυο. Οργανωτές δεν υπήρχαν, πέρα από ακροδεξιές ομαδούλες, που μπορεί να είναι ανίκανες να κολλήσουν μια αφίσα, όμως μπλογκάρουν με θαυμαστή επιτυχία – τίποτα παράξενο εδώ, αφού έτσι έγινε και με τις «αραβικές εξεγέρσεις», με το «κίνημα της αντιπαγκοσμιοποίησης», με τους «αγανακτισμένους» και με το κίνημα της Γεωργίας Μπιτάκου. Πάντως, μιας και έδειξαν το φρικτό τους πρόσωπο κατ’ αυτόν τον τρόπο, οι «αντιεμβολιαστές» μπορούν τώρα να αντιμετωπιστούν όπως γουστάρουμε! Αφού στο κάτω κάτω… είναι ακροδεξιοί και παλαβοί και τι μούτρα είναι τούτα ρε, δείτε και τις φωτό.

Θα μπορούσαν οι αριστεροί που τώρα δικαιολογούν ενάμισι έτος ρουφιανιάς ατενίζοντας φρικτές φωτογραφίες ακροδεξιών, να θυμηθούν ότι έχουν διαδηλώσει παρέα με τους ίδιους ακριβώς ανθρώπους, όχι μία και δύο αλλά δεκάδες φορές, ορισμένες από τις οποίες διέθεταν ειδική εθνική σημασία. Θα μπορούσαμε εμείς οι υπόλοιποι, που ποτέ δεν κάνουμε τέτοια πράματα, να θυμηθούμε ότι ζούμε σε μια χώρα όπου οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες και το Υπουργείο Εξωτερικών έχουν αποδεδειγμένα διοργανώσει εθνικώς ωφέλιμα συλλαλητήρια, στα οποία οι συμμετέχοντες ήταν οι ίδιοι ακριβώς ακροαριστεροί και ακροδεξιοί που τώρα αλληλοκαθυβρίζονται και παριστάνουν τους αντικαθεστωτικούς. Θα μπορούσε κιόλας, υποκαθιστώντας την γνώση της πρόσφατης ιστορίας με την απλή λογική, να σκεφτεί κανείς ποιος ωφελείται από την αλλοπρόσαλλη επίδειξη τρέλλας και την συστηματική ταύτιση κάθε κριτικής με την πιο παλαβή ακροδεξιά εδώ και ενάμισι χρόνο.^[8]Για ένα καλό παράδειγμα συστηματικής εργασίας δείτε το «Η Γυναίκα που… Ποδοπατά τις Μάσκες στο Σύνταγμα … Continue reading Θα μπορούσε, τέλος, να αναρωτηθεί κανείς κατά πόσον η άκρα δεξιά, στην Ελλάδα ή οπουδήποτε, είναι ακέφαλη και αυθόρμητη, ή μήπως ελέγχεται από τις κρατικές διασυνδέσεις της, όπως αποδεικνύεται τριάντα χρόνια τώρα, για να μην πούμε από καταβολής καπιταλισμού.

Μπα όμως! Άσε! Καλύτερα να νομίζει και να διαδίδει κανείς ότι οι φασίστες είναι «κίνημα από τα κάτω».

Έτσι δαιμονοποιούνται οι «αρνητές».

Έτσι δικαιώνονται οι κρατικές πολιτικές.

Έτσι ξεπλένονται οι προηγούμενες συνεργασίες.

Κι έτσι προετοιμάζονται οι επόμενες.

Έτσι γίνεται τριάντα χρόνια τώρα.