Φίλες και φίλοι,
κυκλοφόρησε άλλο ένα τεύχος Οκτωβρίου. Πράγμα που μπορεί να ακούγεται προφανές, αλλά ποτέ δεν είναι, γιατί πάντα γυρνώντας απ’ το καλοκαίρι έχεις ανοιχτές απορίες. Φέτος για παράδειγμα ανησυχούσαμε αν θα συνεχίσει να υπάρχει χαρτί για να τυπώνουμε: Θα συνεχίσει το ελληνικό κράτος να το εισάγει ή θα το κόψει μπας και βελτιωθεί το εμπορικό ισοζύγιο; Θα συνεχίσουν οι τυπογράφοι να υπάρχουν ή θα κλείσουν (εμείς στηρίζουμε τον κλάδο όσο μπορούμε πάντως); Θα συνεχίσουν οι μπάτσοι να μας αφήνουν; Θα συνεχίσουν να υπάρχουν δέντρα για να φτιαχτεί χαρτί ή θα καούν όλα απ’ τις «μεγα-πυρκαγιές» λόγω «κλιματικής κρίσης»;
Με χαρά λοιπόν ανακαλύψαμε ότι κυκλοφορεί ακόμα χαρτί στον ελληνικό καπιταλισμό. Χαρτί που μπορείς να το αγοράσεις και να το τυπώσεις. Φοβερά πράγματα. Στο εντελώς χάρτινο τεύχος Οκτωβρίου λοιπόν θα βρείτε απαντήσεις σε μεγάλα αναπάντητα ερωτήματα που είχατε, καθώς και ερωτήματα που δεν είχατε για να τα κάνετε όταν δεν σας αρέσουν οι απαντήσεις που κυκλοφορούν στη γύρα!
-Τι σκατά ζόρι τραβάμε με τους ήρωες με τις λευκές μπλούζες; Τι; Νομίζατε τους ξεχάσαμε;
-Τι σχέση έχει ο Αλέξης Τσίπρας, η ελληνική αστυνομία, η καμπάνια «μένουμε Σπίτι» και το «σώσιμο της γυναίκας»; Να το πάρει το ποτάμι;
-Τι απέγινε η «μεταναστευτική κρίση»; Εδώ έχουν εμφανιστεί υγειονομικές, ενεργειακές, κλιματικές, πληθωριστικές, μετεωρολογικές, σεισμικές, γεωπολιτικές, διαστημικές και πάει λέγοντας: γίνεται να λείπει η «μεταναστευτική»;
-Ο κορονοϊός επιπλέει ή όχι;
-Με ποιο μαγικό τέχνασμα γίνεται εφικτό 200 πιτσιρικάδες να παίρνουν στα πετρίδια τους μπάτσους, οι μπάτσοι να απαντάνε με προσαγωγές, συλλήψεις και ντου σε σπίτια και το όλο πράγμα να περνάει στο ντούκου, δίχως έστω μια «αλληλεγγύη» ρε παιδάκι μου;
-Τι παίζει με το κυριολεκτικά φλέγον ζήτημα των… φωτιών; Τι σχέση έχει ένας λοιμωξιολόγος με ένα σεισμολόγο και έναν υπουργό δημόσιας τάξης; Ποια είναι η τεχνική σύνθεση της εργατικής τάξης της Εύβοιας; Έλα ντε!
-Τι δουλειά έχει ένα χαλί σε μια πλατεία; Χάλι μαύρο!
-Τι σκατά είναι αυτό το Σαχέλ; Έχει καμιά σχέση με τον Σαλάχ ή με τον Toquel; Αν όχι, τότε τι δουλειά έχει ο ελληνικός στρατός εκεί; Αν βλέπουμε να ανακοινώνονται πέντε-έξι συμμαχίες πλανητικής εμβέλειας στο ξαφνικό μήπως πρέπει να ανησυχούμε; Ή τουλάχιστον μήπως πρέπει να μάθουμε λίγη γεωγραφία;
-Τι λέγαμε για την απεργία των δασκάλων το 2006, γιατί το λέγαμε και γιατί πια δεν το λέμε; Γιατί μας νοιάζει και κυρίως γιατί νοιάζει και σας τι λέγαμε πριν δεκαπέντε χρόνια; Πώς καταφέραμε να σταματήσουμε να βλέπουμε «καλό κράτος πρόνοιας» και σώσαμε τα τομαράκια μας;
-Ποιος ο λόγος να χτίζεις συλλογικές γνώμες επί δέκα χρόνια; Λες να παίζει να φανούν πουθενά χρήσιμες; Μπα μωρέ…
-Επειδή το Σαχέλ πέφτει μακριά, σας εξοικειώνουμε με τα Πατήσια, του Γκύζη, τα νότια, τα βόρεια, τα δυτικά και τα ανατολικά της Αθήνας!
Αυτά. Αφήστε την οθόνη και πηγαίντε πάρτε το χαρτί λοιπόν. Α, και κάτι τελευταίο: λέγεται πως στη δημοκρατία της Βαϊμάρης αγόραζες μια μπίρα και την πλήρωνες επί τόπου γιατί ο πληθωρισμός ήταν τέτοιος που μετά από μισή ώρα η τιμή της μπίρας είχε αυξηθεί. Σε πείσμα της πληθωριστικής κρίσης, λοιπόν, το περιοδικό Antifa συνεχίζει να κοστίζει μόνο 1,5 ευρώ, εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Ε, αν δεν είναι αυτό «φιλολαϊκή πολιτική», τότε δεν ξέρουμε τι είναι!
