Τα τελευταία δύο χρόνια κράτος και αφεντικά μας επιτέθηκαν κατά μέτωπο. Μάσκες, λοκντάουν, χαρδαλόχαρτα, κλειστά μαγαζιά και μπάτσοι σε πλατείες να αλωνίζουν. Τώρα, που «ο κορονοϊός κάνει διάλειμμα», ξεκίνησε ο πληθωρισμός, η ακρίβεια, ο πόλεμος. Δημοσιογράφοι και λοιποί κρατικοί υπάλληλοι προσπαθούν να μας πείσουν πως όλα αυτά έχουν πέσει μαζί «από σύμπτωση», πως είναι τυχαία γεγονότα που δεν έχουν καμία σχέση το ένα με το άλλο.
Οι «συμπτώσεις» όμως είναι πολλές για να περάσουν απαρατήρητες. Τα «τυχαία γεγονότα» διαδέχονται το ένα το άλλο και οι επιπτώσεις εντείνονται, μαζί και η επίθεση στην τάξη μας. Όσο μάλιστα συμβαίνουν όλες αυτές οι «συμπτώσεις», τι συμβαίνει στις πλατείες που αράζουμε, στις καβάτζες μας, στα γκραφίτι στους τοίχους, στα γήπεδα; Γιατί βαφτίζουν τα «παιδιά της πλατείας» παραβατικούς; Γιατί κατηγορούν τις μανάδες τους για παραμέληση ανηλίκων; Για ποιο λόγο φωτίζουν τα πάρκα και ζητάνε περισσότερη αστυνόμευση; Τι ζόρι τραβάνε με τους οπαδούς και τους φορτώνουν κακουργήματα;
Το ελληνικό κράτος εμπλέκεται σε δύο πολέμους. Ο ένας είναι στο εξωτερικό του με τα άλλα κράτη, ένας πόλεμος οικονομικός που σταθερά εξελίσσεται σε θερμό και παγκόσμιο. Ο άλλος είναι με την εργατική του τάξη σε όλες τις μορφές της. Έχουν οι δύο πόλεμοι σχέση, αν ναι ποια; Αυτά και άλλα πολλά (αλλά κυρίως αυτά!) είναι που θέλουμε να κουβεντιάσουμε. Ώστε να δούμε σε ποιον βαθμό αφορούν εμάς, την τάξη μας.
Παρασκευή 24/6 στις 20:30
Πλατεία Τσιρακοπούλου – Βύρωνας
