Έρχονται οι μωβ μέδουσες (δηλαδή τα αφεντικά κάνουν σχέδια για το καλοκαίρι!)

36 βαθμοί Κελσίου κι ανεβαίνει, μωβ μέδουσες, κρατικά επιδόματα, λογαριασμοί που κάθονται απλήρωτοι, ένας πόλεμος κάπου εκεί έξω και το παπί που εκεί που γέμιζε με 4, τώρα γεμίζει με 8. Με δυο λόγια αυτή είναι η φάση μας το καλοκαίρι του 2022. Πέρα απ’ τον καιρό – γι’ αυτόν μπορούμε να μιλάμε εύκολα, εντάξει σχετικά εύκολα^[1]Τι καταλάβαμε απ’ το σπάσιμο ενός άτυπου λοκντάουν // Ανταπόκριση από την antifa διαδήλωση στον Πειραιά, Autonome … Continue reading – άντε τώρα να πεις δύο λόγια της προκοπής για τα υπόλοιπα. Εμείς είμαστε βέβαια στη θέση μας: να ανησυχούμε, γιατί όπως λέμε εδώ και μια δεκαετία: τελειώνει ο μισθός και ο μήνας δεν λέει να τελειώσει.
            Αυτό το αίσθημα που μετράει κάμποσα χρόνια τώρα, έχει γίνει κομματάκι πιο οδυνηρό τα δύο τελευταία. Εντωμεταξύ, τα αφεντικά και το κράτος τους, κανονίζουν να μας σερβίρουν – μετά τα κουπόνια για βενζίνη και ηλεκτρικό – κουπόνια και για φαγητό στο απώτερο (πόσο απώτερο άραγε;) μέλλον.
            Αλλά μέχρι τότε, το κράτος αναμένει μια σούπερ χρονιά για τον ελληνικό τουρισμό του 2022. Και εμείς πρέπει να χαιρόμαστε (;). Και για όσους δεν έχουν λεφτά για διακοπές, προς το παρόν εμφανίζεται και το κουπόνι για διακοπές (βλέπε: «κοινωνικός τουρισμός»), ίσως να ‘ναι και οι τελευταίες μας. Οπότε τι άλλο θέλουμε για να καταλάβουμε ότι θα συνεχίσουμε να ζούμε σε πηχτό βαθύ σκοτάδι αφού ακόμη και ο τουρισμός – αυτός ο πυλώνας της ελληνικής οικονομίας – φαίνεται ότι πρέπει να υποστεί μια κάποιου είδους «αναδιάρθρωση»!

            Σ’ αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν τουλάχιστον κάποιοι σημαίνοντες αρθρογράφοι της Καθημερινής. Ιδού λοιπόν τι έγραψε πρόσφατα ο Τάσος Χωμενίδης για το θέμα: «Παράλληλα με την ειδυλλιακή εικόνα [του τουρισμού] που παρουσιάζουν κυρίως τα ΜΜΕ… υπάρχουν πολλά ποιοτικά στοιχεία που δείχνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση και καθιστούν αναπόφευκτο τον αναστοχασμό γύρω από το μοντέλο και τους κανόνες που θα δραστηριοποιηθεί η τουριστική βιομηχανία…» Σύμφωνα με τον Τ.Χ. όταν μαζεύονται πολλοί τουρίστες σε ένα μικρό γεωγραφικά χώρο, επιβαρύνουν το περιβάλλον, εξαντλούν τις τουριστικές υποδομές αλλά το βασικότερο… εξαντλούν τα προϊόντα του πρωτογενούς τομέα και «οδηγούμαστε μοιραία σε αθρόες εισαγωγές για την εξυπηρέτηση των επισκεπτών. Τελικά, τόσο πολλοί συγκεντρωμένοι σε τόσο περιορισμένους και κατακερματισμένους γεωγραφικά χώρους, σε περιορισμένη χρονικά περίοδο και μέτρια έως χαμηλή, συγκριτικά, μέση κατά κεφαλήν δαπάνη δημιουργούν περισσότερα προβλήματα από όσα νομίζουμε στο ισοζύγιο των εμπορικών συναλλαγών.»^[2]Ο τουρισμός ως πυλώνας ανάπτυξης, Τάσος Χωμενίδης, Καθημερινή, 20.4.2022. Με αυτή την έννοια, γράφει ο Τ.Χ., ο τουρισμός από μεγάλη εξαγωγική δραστηριότητα μπορεί να καταστεί κάποιου είδους δούρειος ίππος που αυξάνει τελικά τις εισαγωγές.
            Γι’ αυτό, ο Τ.Χ. προτείνει να μειωθούν οι τουρίστες, αλλά να αυξηθεί η τουριστική σεζόν στους 12 μήνες, να ανοίξει γεωγραφικά η τουριστική υποδομή και να βελτιωθεί «ποιοτικά» το τουριστικό προϊόν, που πρακτικά σημαίνει «να τ’ αρπάζουμε από λιγότερους και πλούσιους τουρίστες και όχι από πολλούς και φτωχομπινέδες». Τα παραπάνω θα επιτευχθούν πρακτικά, συνεχίζει ο Τ.Χ., με μια σειρά ανατριχιαστικές ιδέες για τα μικροαφεντικά του νησιώτικου τουρισμού:

– «Επανεξέταση των επιδοτήσεων σε επενδύσεις κορεσμένων περιοχών (αντιθέτως κάποιος τολμηρός θα έλεγε ότι οι νέες επενδύσεις σε λαμπρούς με ισχυρή ζήτηση προορισμούς θα έπρεπε να συνοδεύονται από υποχρεώσεις σε γη και χρήμα για την ανάπτυξη των υποδομών όπως συμβαίνει με τον κάθε ιδιοκτήτη του οποίου η γη πολεοδομείται).» Μετάφραση: Αν θέλουν επιδότηση τα μικρά αφεντικά σε κορεσμένες περιοχές, να μπορέσουν να στηρίξουν μόνα τους επενδύσεις και χωρίς φοροαπαλλαγή!

– «Επαναπροσδιορισμός της έννοιας των μεγάλων επενδύσεων με κύρια κατεύθυνση το περιβαλλοντικό αποτύπωμα και τις χωροταξικές ανάγκες σε χρήσεις γης και λιγότερο το κτιριακό προϊόν.» Μετάφραση: Να μπούνε νέα κριτήρια στις επιδοτήσεις των μικρών αφεντικών (πάντα σε συνάρτηση με την κλιματική κρίση φυσικά!)

– «Ναι, στα νέα ξενοδοχεία, ναι στην ελευθερία του επενδύειν και επιχειρείν, όχι όμως με τη βοήθεια του κράτους εκεί που δεν χρειάζεται». Μετάφραση: Όσα μικρά αφεντικά του τουρισμού είναι να βαρέσουν κανόνι, ας βαρέσουν επιτέλους! Για πόσο θα τους σώζεις ρε κράτος;

– «Για το τέλος αφήνω το σοβαρότερο. Ειδική μέριμνα για το ανθρώπινο δυναμικό, με σημαντική αναβάθμιση της τουριστικής εκπαίδευσης σε όλα τα επίπεδα και στο ανώτατο πανεπιστημιακό, ώστε τα τουριστικά επαγγέλματα να αποκτήσουν αξία για τους νέους και όχι καταφύγιο των αδυνάμων.» Μετάφραση: Δεν θέλουμε τον αγνώμονα πάτο της εργατικής τάξης να δουλεύει σεζόν. Θέλουμε ανθρώπους που θα ενστερνίζονται ότι με τον τουρισμό, κερδίζουν και οι ίδιοι (σε… περηφάνεια;)

– «Επανέρχομαι στους Ελληνες, κρίσιμη μάζα που κρατάει προορισμούς ζωντανούς και δημιουργεί νέους για να είναι ελκυστικοί και στους ξένους επισκέπτες. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει με το 50% των Ελλήνων αποκλεισμένο από το δικαίωμα των διακοπών (η Γαλλία έγινε ναυαρχίδα διότι από το 1936 το κράτος θέσπισε το επίδομα αδείας). Ούτε με τη συνεχή λειτουργία του σχολικού έτους χωρίς τον θεσμό των ενδιαμέσων διακοπών, κίνητρο για προσιτές μετακινήσεις στις οικογένειες, πολιτικές που ισχύουν σε όλες τις χώρες της Ευρώπης μαζί βέβαια με ουσιαστικά μέτρα για την ενίσχυση της πρόσβασης στις διακοπές, μέτρα που επιστρέφουν στο κράτος από την κατανάλωση των δικαιούχων.» Μετάφραση: Δώσε ρε κράτος επιδόματα για κοινωνικό τουρισμό, στην τελική θα τα πάρουμε πίσω όλα και θα είναι και ο πάτος ικανοποιημένος.

            Θα αναρωτιέστε ήδη ποιος διάολος είναι ο Χωμενίδης που έχει και άποψη για το πότε θα κλείνουν τα σχολεία και καταλαβαίνει μάλιστα ότι η λειτουργία του σχολικού έτους είναι κάποιου είδους μεταβλητή για την οικονομία. Ο Τ.Χ. λοιπόν, είναι στο Δ.Σ. της Εταιρείας Ελληνικών Ξενοδοχείων Λάμψα Α.Ε., η οποία διαχειρίζεται τα δεκάδες πολυτελή ξενοδοχεία της στην Ελλάδα, μεταξύ άλλων το ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετάνια», το «King George», το Sheraton της Ρόδου, και όλα τα Hayat και τα Marriott (όπως επίσης και το Hayat Regency του Βελιγραδίου). Ο Τ.Χ. στο συγκεκριμένο Δ.Σ. παίζει τον ρόλο του ανιχνευτή ευκαιριών Real Estate. Πλην αυτού, ο Τ.Χ. διαχειρίστηκε ως διευθύνων σύμβουλος της κρατικής ΕΤΑ (Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα) την περίοδο 1999-2004, του ελληνικού «τουριστικού θαύματος», ένα κεφάλαιο μισού δις ευρώ που προσελκύστηκε στην Ελλάδα για πεντάστερα ξενοδοχεία, μαρίνες, καζίνο και οργανωμένες παραλίες. Η ΕΤΑ σημειωτέον, μαζί με τον ΕΟΤ, είναι οι δύο βασικοί οργανισμοί για τον τουρισμό, το έργο των οποίων συντονίζεται από το Υπουργείο Τουρισμού. Συνεπώς, μετράει η γνώμη του κ. Χωμένιδη εφόσον, πέρα από μια εταιρεία, εκπροσωπεί μια τάξη – και μάλιστα τα υψηλά της πατώματα.^[3]Σε ένα πολύ παλιότερο άρθρο μια δημοτική σύμβουλος της Φιλοθέης έγραφε: «Δεν ονειρεύεται κανείς να … Continue reading
            Τώρα επίσης, δεν ξέρουμε τι λέτε αλλά μας φαίνεται ότι και οι μωβ μέδουσες που έχουν πήξει την ελληνική ειδησεογραφία τελευταία, συμφωνούν σε μεγάλο βαθμό με τον κ. Χωμενίδη. Άμα πάτε να δείτε τον χάρτη με τις μέδουσες που έχουν διαδώσει όλα τα media της χώρας, αυτοί οι δολοφονικοί ζελέδες εμφανίζονται ψιλοπαντού, βασικά όπου έχει θάλασσα και πρακτικά αποθαρρύνουν τον τουρισμό. Στην τελική, και που θα χάσετε τις φετινές διακοπές, δεν χάνετε και τίποτα, μαλακία θα ‘ναι με τόσες μέδουσες! Στην τελική ας πάνε οι ζάμπλουτοι ξένοι να τσιμπηθούν από τις νευροτοξικές μέδουσες, γιατί να πάνε τα δικά μας παιδιά; Τέλος, να το σημειώσουμε και δαύτο: κοιτάξτε πόσο έχουν προσέξει οι «ιθύνοντες» να διαδοθούν επί χίλια τα τρομακτικά νέα περί μέδουσας στο ελληνόγλωσσο κοινό, την ίδια ώρα που το αγγλόγλωσσο κοινό δεν έχει πάρει πρέφα και κανονίζει διακοπούλες.

Στην πραγματικότητα οι έλληνες έχουν κανονίσει το πως θα μεταδίδεται η είδηση περί μέδουσας στο αγγλόγλωσσο κοινό: μέσα από δικά τους μέσα και ελαχιστότατα δημοσιεύματα. Ενώ και πέρυσι κυκλοφορούσαν μωβ μέδουσες στην Ελλάδα, το GreekReporter έγραφε ότι είναι οι λιγότερο επικίνδυνες μέδουσες απ’ όλες όσες κυκλοφορούν στην Ελλάδα. Φέτος, το KeepTalkingGreece γράφει ότι ναι μεν οι μωβ μέδουσες έχουν σκάσει στην Ελλάδα, αλλά αυτό το πρόβλημα μόνο ελληνικό δεν είναι, ίσα-ίσα αφορά όλη τη Μεσόγειο (και τους ανταγωνιστές μας δηλαδή: Τουρκία, Ιταλία, Ισπανία, Αίγυπτο και Κύπρο).

            Είμαστε λοιπόν μπροστά σε μια αναδιάρθρωση του τουρισμού; Ας μην βιαζόμαστε. Αυτό που στην ευγενή και εντελώς αποκρυφιστική γλώσσα της πολιτικής οικονομίας ονομάζεται «αλλαγή παραγωγικού μοντέλου» ή «αναδιάρθρωση» προϋποθέτει τόνους βίας. Μπόλικοι θα «πονέσουν» από δαύτο και όχι μόνο η εργατική τάξη που συμπιέζεται στους μισθούς. Μπροστά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο μπόλικα αφεντικά του τουρισμού θα θυσιάζονταν και αυτό δεν θα μπορούσε να συμβεί αναίμακτα, με τις αρνητικές συνέπειες να εμφανίζονται πιθανότατα και σε επίπεδο πολιτικό ακόμα και για το ίδιο το ελληνικό κράτος. Όσες πλάτες και να έχει ο Τ. Χ., γνωρίζει κατά βάθος ότι όλα όσα θέλει να γίνουν, μπλέκονται σε λογαριασμός που αφορούν και χιλιάδες άλλους, και δεν είναι αυτός που θα κυνηγήσουν στο τέλος οι «τοπικές κοινωνίες».^[4]Θυμίζουμε εδώ τον ορισμό των «τοπικών κοινωνιών» ως «κωδικής ονομασίας του εθνικού κορμού», οι οποίες … Continue reading Στην τελική, το εθνικό προϊόν «τουρισμός» έχει στηθεί πάνω σε μεταπολεμική εθνική συναίνεση, διακομματική ενότητα, διαταξικές αφηγήσεις. Όταν πειράζει κανείς αυτές τις ισορροπίες, μπορεί να τον πάρει ο διάολος.
            Από την άλλη, ο Τ.Χ. γράφει απ’ τη σκοπιά αυτών που χαράσσουν τις «εθνικές στρατηγικές». Το ρεύμα τον βγάζει προς τα εκεί. Εδώ που τα λέμε, η αποθάρρυνση του εγχώριου τουρισμού γίνεται μήνα-τον-μήνα με τους χαμηλούς μισθούς, τους ψηλούς λογαριασμούς και καύσιμα. Εδώ που τα λέμε ο πόλεμος παίζει να γενικευτεί. Εδώ που τα λέμε η οικονομία που θέλουν να μας φορέσουν δεξιοί και αριστεροί, όπως μας θύμισε πρόσφατα κι ο Αλέξης Τσίπρας απ’ τη βουλή, είναι μια «πολεμική οικονομία» στην οποία πρέπει να κάνουμε θυσίες!
            Εδώ που τα λέμε, ενώ τα αφεντικά κάνουν σχέδια για τα τομάρια μας, θα ‘πρεπε να κάνουμε κι εμείς τα δικά μας, αλλά… κάτι το 8ωρο με τα 8 ευρώ στο ντεπόζιτο, κάτι που έχουν πιάσει κι οι ζέστες…


[Πάντως αν θέλετε να διαβάσετε κι άλλα για νηματοκύστες μωβ μεδουσών και μια μίνι ιστορία του ντόπιου τουρισμού που τελευταία τρώει πακέτο, στο τεύχος 81 του περιοδικού antifa (Ιούλιος 2022!) θα τα βρείτε!]