Εκπαιδευόμαστε από πάντα στην ιδέα πως τα μικρόφωνα είναι για χέρια δημοσιογράφων, πολιτικών, «ειδικών» πάσης φύσεως και καλλιτεχνάδων που είναι ταγμένοι με την «κοινωνική ευθύνη».
Έχουμε αντίθετη άποψή.
Λέμε πως τα μικρόφωνα είναι για να αλλάζουν χέρια. Για να αντηχούν τις γνώμες μας σε χίλιες γλώσσες. Είναι για ρίμες βγαλμένες από πλατείες και ραπς που ηχούν απ’τα μπετά. Ακριβώς δηλαδή για τον πλούτο της τάξης μας.
Γιατί οι ειδικοί της πόλης είμαστε εμείς! Η πολυεθνική εργατική τάξη.
Όσο η καπιταλιστική κρίση οξύνεται το κράτος σκληραίνει την επίθεση στην τάξη μας. Κι όποιο όνομα κι αν δίνει στις εκστρατείες τρόμου που στήνει, ο στόχος θα είμαστε εμείς. Το διανοητικό μας σακάτεμα και η υποτίμηση μας με όλους τους δυνατούς τρόπους. Από εξακριβώσεις σε κλωτσιές και από απαγορεύσεις σε ανεργία. Άδεια μυαλά και άδειες τσέπες.
Για αυτό κι εμείς κρατάμε όσο μπορούμε καθαρές τις γειτονιές μας ενάντια στο φόβο. Για αυτό διεκδικούμε να υπάρχουμε αυτόνομα στο δημόσιο χώρο και λόγο. Για αυτό θέλουμε να γνωριζόμαστε και να μιλάμε μεταξύ μας.
Να κάνουμε φασαρία και να αρνούμαστε.
Ξέρουμε πως δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη, όπως ξέρουμε πως δεν την έχουμε πει ούτε κι εμείς!
Τα λέμε την Παρασκευή, στην πλατεία του Πολυγώνου στις 19:30.
