Zούμε και κυκλοφορούμε στον Πειραιά και τις γειτονιές του. Η προσπάθεια μας να σώσουμε τα μυαλά μας και την αξιοπρέπεια μας, από το σακάτεμα αυτού του κόσμου, ενώ όλα διαλύονται γύρω μας, μας έκανε να είμαστε οργανωμένοι σε μια antifa ομάδα. Δηλαδή να βρισκόμαστε και να συζητάμε τις εμπειρίες μας και αυτά που ζούμε, προσπαθώντας να πούμε μια γνώμη για το τι συμβαίνει. Μια γνώμη δική μας, φτιαγμένη από εμάς. Δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα να μιλάς με τους δικούς σου όρους, τη στιγμή που όλοι προσπαθούν να σου πουν τι θα λες. Ειδικά όταν αυτό συμβαίνει συντονισμένα κάθε μέρα απ’ τα δεξιά μέχρι τα αριστερά. Είναι όμως το λιγότερο που μπορείς να κάνεις αν δε σε χωράνε οι αφηγήσεις για το σήμερα. Να παράξεις τις δικές σου αυτόνομες γνώμες, να κάνεις τα δικά σου βήματα για να μπορέσεις να ανασάνεις, σε μια εποχή που όλοι λένε κάτι άλλο και αναπαράγουν όσα ακούγονται συντονισμένα από την «κρατική αλήθεια».
Ένας περίεργος σχηματισμός πραγμάτων ή πιο απλά η θέση μας στον χάρτη της μητρόπολης, μας έφερε να βρισκόμαστε στον Πειραιά. Μια πόλη συνδεδεμένη με την εργατική τάξη και ό,τι αυτό σημαίνει. Μια πόλη γεμάτη ιστορίες τέτοιες. Ανθρώπων της τάξης μας, που προσπαθούσαν κι αυτοί να μιλήσουν για λογαριασμό τους. Με τα καλά τους και τα κακά τους. Από τους καπνεργάτες μέχρι τους ρεμπέτες. Ανθρώπους που τα έβαλαν με τις κυρίαρχες γνώμες, που προσπάθησαν να πουν τα δικά τους πράγματα, να μιλήσουν για την δική τους καθημερινότητα στους καιρούς τους. Ιστορίες μεγάλες και μικρές. Άλλες θάφτηκαν και δεν ακούστηκαν ποτέ, άλλες έγιναν γνωστές με κάποιο τρόπο. Όλες όμως ήταν φτιαγμένες από εκείνους τους ανθρώπους.
Σ’ αυτή την πόλη προσπαθούμε κι εμείς, όσο μπορούμε να πούμε κάτι. Σε μια εποχή σκοτεινή. Κόντρα στο κράτος και τους μηχανισμούς του. Ενάντια στους μπάτσους, στους φασίστες και στους ρουφιάνους. Και θα συνεχίσουμε να μιλάμε.
