Τον Evamer δεν τον γνωρίζαμε προσωπικά. Δεν υποστηρίζαμε την ίδια ομάδα. Δεν υπήρξαμε κοντινοί σύντροφοι. Από μια άλλη άποψη βέβαια δεν είμαστε και τόσο άγνωστοι. Σε κάποια διαδήλωση, σε κάποια συναυλία, σ’ ένα ματς αφήνουμε και μεις τα λαρύγγια μας· το σφίξιμο των μπράτσων στην αλυσίδα, το μίσος για την αστυνομία, τα τραγούδια που μιλάνε για τις ζωές μας είναι κομμάτι και της δικής μας ζωής. Και κάθε φορά που κάποιο αδερφάκι φεύγει μακριά, νιώθουμε λιγάκι πιο φτωχές, λιγάκι πιο μόνοι, λιγάκι πιο αμήχανες.
Το δικό μας «καλό ταξίδι»: ένα κομμάτι από το νέο αίμα των γειτονιών μας.
Antifa South και Πετράλωνα-Καλλιθέα Antifa
