Ντάξει, το λύσαμε το ζήτημα με τον Φουκώ.
Λοιπόν, έχουμε και λέμε:
Οδηγίες αντιμετώπισης του Κωρονοϊου:
- Το μεγάλο μας πλεονέκτημα είναι η συλλογική μας μνήμη.
- Ο κόσμος των αφεντάδων μας είναι κόσμος παραγωγής εμπορευμάτων και αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης. Δηλαδή: χρησιμοποιήστε τις νοητικές κατηγορίες του Καρλ Μαρξ (ως συνήθως: με το βλέμμα στον πάτο), και σίγουρα όχι τις νοητικές κατηγορίες του πασόκου του Φουκώ (τεσπά, εκτός κι αν είναι απολύτως απαραίτητο…).
- Αποδόμηση των λόγων των επιδημιολόγων μέσω της πρόσφατης ιστορίας. Ξεσκονίστε αριθμούς, επισημάνετε την πολιτική χρήση των αριθμών ανά συγκυρία.
- Ανακάλυψη συνδέσεων με την πρόσφατη ιστορία της χώρας (δέκα χρόνια καπιταλιστικής κρίσης).
- Μια τέτοια σύνδεση: η δεκαετής σύσταση της εθνικής ενότητας και η σημερινή της εμφάνισή της ως «ιατρική πρόληψη» και «κοινωνική ευθύνη».
- Μια σαφής αιτιολόγηση της συγκυρίας. Στραφείτε στον εμπορικό πόλεμο και τον διακρατικό ανταγωνισμό. Παρακολουθήστε τις διαφορές στον τρόπο αντιμετώπισης του… «ιού» ανά έθνος κράτος και συνδέστε με τα ιδιαίτερα κρατικά συμφέροντα.
- Στραφείτε, ως συνήθως, στην καθημερινότητα. Κάθε αφεντικό χρησιμοποιεί τον ιό κατά τόπους. Με ποιον τρόπο; Οι εργάτες μένουν απλήρωτοι. Πώς επηρρεάζει αυτό τους μαύρους εργάτες; Πώς τους εσωτερικούς μετανάστες; Πώς θα κανονίσει το κράτος να μην πληρωθούν; Μασημένη τροφή σας δίνω…
- Μην ξεχάσετε να αναφέρετε τη μάχη για τον δημόσιο χώρο. Είναι κάπως σαν η φυσική μας απόληξη και αυτό που ξέρουμε καλύτερα να κάνουμε. Η πολιτικοποίηση πράξεων που παλιά φαίνονταν απολίτικες λαμβάνει χώρα τώρα που μιλάμε, προς το παρόν ερήμην μας.
Αυτά και κουράγιο,
Μπάμπης
Υ. Γ. : Ηχογραφώ κρυφά τα sessions με τον ψυχίατρο. Αν ενδιαφέρεστε σας στέλνω απομαγνητοφώνηση (το βασικό πλεονέκτημα του να μην μιλιέσαι με τον συγκάτοικο, είναι ότι έχεις άπλετο χρόνο…).
Υ.Γ 2.: Ξεκινήστε γρήγορα.
