Ως πότε θα πρέπει να στεκόμαστε σε μια ουρά (τελειωμό δεν έχουν οι ουρές…) μ’ ένα χαρτάκι στο χέρι;
Ως πότε ένας τύπος μ’ ένα ηλεκτρονικό μαραφέτι θα μας ελέγχει για να πάμε στο καφέ ή στο γήπεδο;
Ως πότε οι μπάτσοι θα μας την πέφτουν στις πλατείες;
Ως πότε θα ανεχόμαστε τον κάθε λογής ρουφιάνο να μας αποκαλεί «αντικοινωνικούς»;
Ως πότε ο μισθός μας θα είναι τόσο σκατά;
Ως πότε θα μας ζητάνε βεβαίωση για να μπούμε στη δουλειά και στο σχολείο;
Τελικά: ως πότε θα ανεχόμαστε τόσους φασίστες να κουμαντάρουν τις ζωές μας;
Κι όμως: Δεν είμαστε τόσο λίγες για να είναι η καθεμιά μόνη της. Δεν είμαστε τόσο αδύναμοι για να νιώθουμε φοβισμένοι.
Χρειάζεται να μιλήσουμε. Χρειάζεται να σηκώσουμε το κεφάλι. Αλλά κυρίως χρειάζεται να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχει κανείς για να βάλει τέλος στην κατρακύλα. Αυτή είναι δική μας δουλειά για τους καιρούς που έρχονται.
Παρασκευή 12 Νοέμβρη 19.00
ΗΣΑΠ ΚΑΛΛΙΘΕΑ (200 μέτρα από τον ησαπ, Σιβιτανίδου και Σαλαμίνος στο Ποτάμι
