Πέμπτη 6 Απρίλη του 2023.
Πάρκο Τέντα στον Ταύρο. Κάποιες λίγες εκατοντάδες νεαροί και νεαρές έχουν κάνει κατάληψη στα πεζούλια κάτω απ’ τα τεράστια μπλοκ. Ένας παππούς (τι παππούς δηλαδή, αυτός ήταν κανονικά δικός μας, μόνο που έτυχε να είναι πέντε δεκαετίες μεγαλύτερος…) μας βοηθάει να κρεμάσουμε το πανό μας. Στήνουμε τα ηχεία στα γρήγορα. Πάνω απ’ την Πειραιώς έχει βγει το ουράνιο τόξο, δυο ψιχάλες έριξε και το παρουσίαζαν σαν καταιγίδα. Το μικρόφωνο ανοίγει – αλλάζει χέρια και στόματα. Όπως μας είπε κι ένας φίλος, αυτό που κάνουμε είναι μια πολιτική εκδήλωση, απλώς άλλοι τα λένε τραγουδιστά κι άλλοι όχι. Λέμε, άλλοτε τραγουδιστά κι άλλοτε όχι, για την καθημερινή επιβίωση, το μίσος για την αστυνομία, τα χρόνια της καραντίνας, την υποτίμηση που τρώμε στις δουλειές. Ένα παράξενο «εμείς» αναδύεται για λίγο μέσα απ’ τα μικρόφωνα. Είναι το ίδιο «εμείς» που λέει και το πανό μας: Ίδια μούτρα ίδια μυαλά – Περηφάνια απ’ τα μπετά».
Παρασκευή 7 Απρίλη του 2023.
Ξεκινάμε τη διαδήλωσή μας κάτω απ’ τις εργατικές στο Περιστέρι. «Α! Οι antifa είστε; Μπράβο ρε παιδιά»! Φτιάχνουμε το μπλοκ μας στα γρήγορα. Ρίχνουμε το σύνθημα «Μετά την καραντίνα είχε και πιο πέρα – Απ’ τον ιό στον πόλεμο, μέσα σε μια μέρα». Ακολουθούμε μελετημένο δρομολόγιο: εργατικές – αγορά – καφετέριες – δημαρχείο. Η ομάδα με τα σπρέι έχει κέφια: «Η εργατική τάξη ομορφαίνει το Περιστέρι – όχι ο δήμαρχος»! Προχωράμε πιασμένοι σε οριζόντιες αλυσίδες. Είναι η δική μας χορογραφία, φτιαγμένη για κίνηση εντός μητροπολιτικού πεδίου. Μοιράζουμε την προκήρυξη και νιώθουμε ότι πολλοί απ’ αυτούς που την παίρνουν είναι τάλε κουάλε με μας (πως το λέγαμε; Ίδια μούτρα, ίδια μυαλά…). Καθώς ανεβαίνουμε πάνω στην πλατεία, τα μεγάφωνα της εκκλησίας δυναμώνουν απότομα. Οι παπάδες κάνουν κι αυτοί πολιτική, προσπαθώντας να σκεπάσουν τα συνθήματά μας – εντάξει για παπάδες καλά τα πήγανε, αλλά θέλουν λίγη προπόνηση ακόμη. Σπάμε προτού εμφανιστούν οι μπάτσοι.
Φεύγουμε με το μηχανάκι. Στη Θηβών ανταλλάσσουμε κουβέντες για τον Ταύρο και το Περιστέρι. «Πόσο μοιάζουν κάποια πράγματα ρε φίλε»! Μιλάγαμε για τις επιβλητικές εργατικές πολυκατοικίες και τον έλεγχο που ασκούν μέσω πολεοδομίας. Αλλά όχι μόνο· μιλάγαμε και για τις φάτσες που είδαμε στον Ταύρο και στο Περιστέρι. Που τώρα τελευταία μας φαίνονται όλο και πιο ζορισμένες. Όλο και πιο υποψιασμένες.
