Πώς να ελέγξετε τον «πληθυσμό» και την «οικονομία» σας μέσω «μέτρων» (αν τυχαίνει να είστε κράτος)

Τα «αντιπανδημικά μέτρα» του ελληνικού κράτους αλλάζουν μορφή ανά δύο εβδομάδες. Αυτή η γοργή εναλλαγή καθιστά την περιγραφή και την κατανόηση των λειτουργιών τους ιδιαιτέρως δύσκολη. Οπότε θα θέλαμε να προτείνουμε μια μέθοδο περιγραφής που, όπως συμβαίνει καμιά φορά με τις περιγραφές, είναι και μέθοδος κατανόησης των λειτουργιών των «αναγκαίων μέτρων».
Όπως κάνουμε συνήθως, θα μιλήσουμε από τη σκοπιά του κράτους.
Πράγμα που φαίνεται κι από τον τίτλο:

Πώς να ελέγξετε τον «πληθυσμό» και την «οικονομία» σας μέσω «μέτρων» (αν τυχαίνει να είστε κράτος)

Βήμα 1: Δώστε στους υπηκόους σας να καταλάβουν καλά ότι αποτελούν «πληθυσμό».

Κάθε αρχή και δύσκολη! Θα πρέπει να είμαστε ιδιαιτέρως προσεκτικοί στο πρώτο βήμα. Στα προηγούμενα χρόνια, οι υπήκοοι έχουν ταϊστεί καλά με ιδέες περί «ελευθερίας» και «ατομικότητας» και ενδεχομένως να δυσκολευτούν να τις εγκαταλείψουν εν μία νυχτί. Χώρια που αυτού του είδους οι ιδέες είναι χρήσιμες για την γενική καπιταλιστική λειτουργία.

Συνεπώς, η γενική μέθοδος που θα ακολουθήσετε πρέπει οπωσδήποτε να διαθέτει εξωτερικά χαρακτηριστικά ρητά και κραυγαλέα – για παράδειγμα, πείτε τους ότι έρχεται το τέλος του κόσμου. Εν τω μεταξύ, το πραγματικό ζητούμενο, δηλαδή η δημιουργία του «πληθυσμού», θα πρέπει να είναι άρρητο και υπόκωφο. Εισάγετε εντέχνως έννοιες όπως η «αγέλη», παριστάνοντας ότι σας προκαλούν φρίκη. Την ίδια στιγμή συμπεριφερθείτε στους υπηκόους ακριβώς σαν να είναι αγέλη, δίχως ποτέ να το αναφέρετε ρητά. Για να το πούμε με τα λόγια των μεταμοντέρνων, ο «πληθυσμός» δεν πρέπει να συζητιέται ποτέ – πρέπει όμως να «επιτελείται» διαρκώς, μέσω της κρατικής δραστηριότητας.

Και τώρα πρακτική εφαρμογή: μια ωραία πρωία κλείστε τους όλους σπίτια τους για κάνα εξάμηνο και βάλτε τους μπάτσους να τους φερμάρουν όποτε βγαίνουν έξω. Μιλήστε τους σαν να είναι ζώα από τηλεοράσεως. Φορέστε κουστούμι, βγείτε στην τηλεόραση και βρίστε τους σα λαχαναγορίτης. Βάλτε τους να κάθονται σε ουρές με τις ώρες. Ντύστε τους με ομοιόμορφο τρόπο, μέθοδος που έχει δοκιμαστεί στον στρατό επί αιώνες.^[1]Για ευνόητους λόγους, η απόκρυψη των χαρακτηριστικών του προσώπου μπορεί να αποδειχθεί κομβική στη … Continue reading Ανασύρατε τον φόβο του θανάτου και ανεμίστε τον, παίζοντας μεταξύ ατομικού και μαζικού θανατικού. Ταΐστε τους «τζάμπα», δηλαδή όσο αντέχουν τα οικονομικά σας. Και πάει λέγοντας. Η διαδικασία είναι ομολογουμένως ακριβή, αλλά μπορεί να είναι αναπόφευκτη σε περιόδους κατάρρευσης του συστήματος των διεθνών σχέσεων. Σε κάθε περίπτωση, θα βγάλει τα λεφτά της από την ιδεολογική σκοπιά: όπως θα δείτε, θα εκληφθεί ως υπόκωφη αλλά αξέχαστη υπόδειξη ότι η χρησιμότητά τους δεν είναι η εργασία τους, αλλά απλά η ύπαρξή τους. Άρα αγέλη· εεε… σόρυ, πληθυσμός.

Όσο για την αμφισβήτηση χρήσιμων ιδεών, όπως η «ατομικότητα» και η «ελευθερία», θα πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στα στιβαρά θεμέλια της κοινωνικής μας οργάνωσης. Ο ταξικός διαχωρισμός, ακριβώς λόγω της υλικής του βάσης, θα συνεχίσει να δουλεύει υπόκωφα, όπως αιώνες τώρα, μετατρέποντας τις διαδικασίες «ισονομίας» σε διαδικασίες με σκληρό ταξικό πρόσημο. Φανταστείτε παράνομο μετανάστη στην ουρά της τράπεζας, ενώ όλοι φοράνε μάσκες… Ακριβώς! η ταξική εξουσία θα συνεχίσει να υφίσταται, και μάλιστα άρρητα ενισχυμένη. Ο υπό δημιουργία «πληθυσμός» θα είναι ο πληθυσμός του καπιταλιστικού έθνους κράτους. Δε φτιάχνουμε και καμιά κουμούνα!

Εφόσον η δημιουργία του «πληθυσμού» πάει καλά, μπορείτε να προχωρήσετε στο επόμενο βήμα.

Βήμα 2: Χωρίστε τον «πληθυσμό» σε κατηγορίες.

Όπως βέβαια καταλαβαίνετε από το παράδειγμα του παράνομου μετανάστη στην ουρά της τράπεζας, λόγω της φύσης της κοινωνικής μας οργάνωσης, κάθε αυθόρμητη κατηγοριοποίηση του «πληθυσμού» οδηγεί στην ξεκάθαρη ανάδυση των κατηγοριών «εργάτες» και «αφεντικά». Πολιτικά μιλώντας, αυτή η κατάληξη είναι επικίνδυνα κοντά στην πραγματικότητα, άρα επιεικώς ασύμφορη, οπότε θα πρέπει να δημιουργήσουμε την κατηγοριοποίησή μας με σχέδιο. Και πάντα με αναφορά σε κάποιου είδους ιδεολογία επιλεγμένη από τα πριν.

Η επιλογή της ιδεολογίας είναι σημαντική, διότι εφόσον γίνει εντέχνως, θα προσανατολίσει ωφέλιμα και τις προκύπτουσες κατηγορίες. Για παράδειγμα, ο διαχωρισμός σε «καπνιστές» και «μη καπνιστές» διέθετε σιωπηρές ταξικές συνδηλώσεις: η εργατική τάξη τείνει να πείθεται λιγότερο από τα υγιεινιστικά επιχειρήματα, οπότε μεταξύ των «καπνιστών» έβρισκε κανείς περισσότερα μέλη της εργατικής τάξης και πολύ περισσότερα άτομα με τάσεις απειθαρχίας. Μετά μπορούσαμε να συμπεριφερθούμε σε αυτούς σαν να είναι «καπνιστές», ενώ γνωρίζαμε ότι κατά βάση ήταν φτωχοί, απείθαρχοι και γενικώς ύποπτοι. Μάλιστα, η ίδια η εφαρμογή των μέτρων εναντίον των «καπνιστών» οδηγούσε σε περαιτέρω διϋλιση και ταξικό ξεκαθάρισμα της συγκεκριμένης «κατηγορίας». Όλο και καλύτερα δηλαδή!

Από το κάπνισμα και άλλες παρελθούσες και τωρινές εφαρμογές, όπως η ισλαμική τρομοκρατία ή η κλιματική αλλαγή, γνωρίζουμε ότι οι αποτελεσματικότερες ιδεολογίες είναι αυτές που χρησιμοποιούν την έννοια του «κοινού καλού» και τον φόβο του θανάτου. Εδώ η θανάσιμη κρίση που δημιουργήσατε στο Βήμα 1, θα αποδειχθεί εκ νέου χρήσιμη. Εφόσον λοιπόν, σύμφωνα με το παράδειγμα που χρησιμοποιούμε εδώ, το τέλος του κόσμου έρχεται μέσω κάποιου ιού, οι κατηγορίες του «πληθυσμού» θα μπορούσαν να έχουν ως εξής:

Πολίτης πρώτης κατηγορίας: Εμβολιασμένος (πράσινος)
Πολίτης δεύτερης κατηγορίας: Ανεμβολίαστος με ράπιντ (κίτρινος)
Πολίτης τρίτης κατηγορίας: Ανεμβολίαστος αδέσποτος (κόκκινος)

Θα πρέπει ανά πάσα στιγμή να γνωρίζετε το πλήθος των ατόμων που περιλαμβάνονται στην κάθε κατηγορία. Θα πρέπει επίσης να μπορείτε να ελέγξετε το πλήθος των ατόμων που περιλαμβάνονται στην κάθε κατηγορία. Θα πρέπει λοιπόν να διασφαλίσετε την κινητικότητα μεταξύ των κατηγοριών και να μπορείτε να ελέγξετε αυτή την κινητικότητα με ακρίβεια.

Ας πούμε οι πολίτες πρώτης κατηγορίας (πράσινοι) θα πρέπει να είναι δυνατόν να μετατρέπονται σε πολίτες τρίτης κατηγορίας (κόκκινοι) ανά πάσα στιγμή και αντιστρόφως. Στο παράδειγμά μας, πείτε τους ότι το εμβόλιο μετά από έξι μήνες ξεθυμαίνει, οπότε από πολίτες πρώτης κατηγορίας μετατράπηκαν σε πολίτες τρίτης κατηγορίας. Κοπανήστε τους αρκετά ώστε επιλεγμένο ποσοστό των πολιτών τρίτης κατηγορίας να μετατραπεί σε πολίτες πρώτης κατηγορίας. Ταυτόχρονα διαδώστε ότι με το εμβόλιο βγάζεις πλοκάμια ώστε να διαφαλίσετε ότι θα υπάρχει ικανό ποσοστό πολιτών τρίτης κατηγορίας (διύλιση και ταξικό ξεκαθάρισμα). Περιορίστε τις δυνατότητες μετατροπής σε πολίτη δευτέρας κατηγορίας περιορίζοντας την χρονική ισχύ ή αυξάνοντας το κόστος του «ράπιντ τεστ». Προφανώς οι δυνατότητες κατηγοριοποίησης που ανοίγονται είναι αχανείς και δεν είναι ανάγκη να αναφέρονται αποκλειστικά στον ιό που τόσο μας χρησίμευσε στο Βήμα 1. Επιπλέον θανάσιμες κρίσεις και επιπλέον κατηγορίες μπορούν να προστεθούν όσο εξοικειωνόμαστε με τη γενική μεθοδολογία. Για παράδειγμα: ανεμβολίαστος που ανακυκλώνει, κυκλοφορεί με ποδήλατο και έχει σημαία στο μπαλκόνι του. Μπορείτε να συμπληρώσετε με τη φαντασία σας.

Εφόσον σιγουρευτείτε ότι η κατηγοριοποίηση του «πληθυσμού» βρίσκεται υπό πλήρη έλεγχο, μπορείτε να προχωρήσετε στο επόμενο βήμα.

Βήμα 3: Αναλύστε την κοινωνική δραστηριότητα σε λειτουργίες

Αυτό θα πρέπει να είναι εύκολο, αφού είστε κράτος και το κάνετε από τα πριν. Πάρτε τους καταλόγους που ήδη βρίσκονται στο υπουργεία οικονομίας. Διακρίνετε μεταξύ δραστηριοτήτων και υπολογίστε σα να μην υπάρχει αύριο τους υπηκόους που υπάγονται σε κάθε δραστηριότητα. Πόσοι είναι οι μαθητές και πόσες οι μανάδες τους; Πού δουλεύουν οι μανάδες τους; Πόσες είναι κομμώτριες και πόσες μπαργούμεν; Τι ηλικία έχουν; Πόσες είναι τρίτης και πόσες πρώτης κατηγορίας; Πόσες μητέρες τρίτης κατηγορίας αγοράζουν ρούχα της Γερμανικής κλωστοϋφαντουργίας και πόσα; Πόσα καύσιμα καταναλώνουν οι μητέρες για να πάνε τα παιδιά στο σχολείο; Πόσο αυξάνεται η κίνηση των κομμωτηρίων κατά την εορτή του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου βοήθειά μας;

Αφού προσδιορίσετε τις δραστηριότητες που σας ενδιαφέρουν και τους πολίτες που εμπλέκονται σε κάθε δραστηριότητα ανά κατηγορία, μπορείτε να προχωρήσετε στο τελικό βήμα.

Βήμα 4: Απαγορεύστε και επιτρέψτε αναλόγως κατηγορίας

Αντιστοιχείστε τις κατηγορίες πολιτών με τις επιτρεπόμενες δραστηριότητες. Ας πούμε: οι πολίτες τρίτης κατηγορίας επιτρέπεται μόνο να βγαίνουν στον δρόμο και να αγοράζουν φαγητό. Οι πολίτες δεύτερης κατηγορίας μπορούν επιπλέον να πίνουν καφέ στο κρύο, αλλά δε μπορούν να πάνε σινεμά. Οι πολίτες πρώτης κατηγορίας μπορούν να πίνουν καφέ στα ζεστά και να μετακινούνται από πόλη σε πόλη, αλλά πρέπει να δείξουν ταυτότητα.

Το αποτέλεσμα είναι θεαματικό. Οι κοινωνικές δραστηριότητες χωρίζονται στις ίδιες κατηγορίες που διέπουν τον πληθυσμό, ενώ εσείς παριστάνετε ότι δεν έχετε ιδέα. Κατόπιν εσείς (το κράτος) μπορείτε να εκδίδετε προσωρινές άδειες άσκησης της κάθε λειτουργίας κατά βούληση. Στο παράδειγμά μας, ο καφές στα ζεστά είναι δραστηριότητα πρώτης κατηγορίας, το σουπερ μάρκετ και η τράπεζα είναι δραστηριότητες δευτέρας κατηγορίας, ενώ ο δρόμος είναι δραστηριότητα τρίτης κατηγορίας. Εύκολα μπορείτε να μετατρέψετε τον δρόμο σε δραστηριότητα δευτέρας κατηγορίας. Εξίσου εύκολα μπορείτε να μεταβάλετε τις τράπεζες σε δραστηριότητα πρώτης κατηγορίας, ας πούμε σε περίπτωση που θέλετε να προστατεύσετε τις τράπεζες από μαζικές αναλήψεις.

Αν επιπλέον ληφθεί υπ’ όψη ότι αυτός που κανονίζει τα ποσοστά των κατηγοριών επί του γενικού πληθυσμού είναι πάλι το κράτος, δηλαδή εσείς, οι δυνατότητες που ανοίγονται πραγματικά δεν έχουν τέλος. Θέλετε να μειώσετε την κατανάλωση καφέ βελτιώνοντας το εμπορικό σας ισοζύγιο με τη Βραζιλία; Μετατρέψτε τις καφετέριες σε δραστηριότητα πρώτης κατηγορίας! Επιθυμείτε να μειώσετε την κατανάλωση καυσίμων γιατί δεν έχετε φράγκο για εισαγωγές; Μετατρέψτε τους δρόμους σε δραστηριότητα δευτέρας ή και πρώτης κατηγορίας για όσες ημέρες επιλέξετε! Είναι οι τράπεζες πρώτης κατηγορίας, αλλά ακόμη και οι πολίτες πρώτης κατηγορίας έχουν αρχίσει να σας φαίνονται πολλοί γιατί οι Γερμανοί έχουν αρχίσει και ζητάνε τα λεφτά τους πίσω; Ανακαλύψτε μετάλλαξη και υποβιβάστε τους πολίτες πρώτης κατηγορίας σε πολίτες τρίτης κατηγορίας για όσο καιρό θέλετε!

Στη γενική του μορφή το σύστημα που περιγράφεται εδώ μπορεί να ελέγχει την κοινωνική και οικονομική δραστηριότητα ξεκινώντας από το μικροεπίπεδο του ατόμου και φτάνοντας στο επίπεδο της μακροοικονομίας. Μεταφορικά μιλώντας, έχετε κατασκευάσει έναν πίνακα ελέγχου όπου μεταβλητές τόσο συγκεκριμένες όσο η κατανάλωση γερμανικών ρούχων, ελέγχονται, όχι απλά με διακόπτη on/off, αλλά με λεπτές διαβαθμίσεις. Η μείωση των εισαγωγών καυσίμων κατά 5,2% για τον μήνα Δεκέμβρη είναι τώρα εφικτή! Τι ευτυχία!

Επιτυχημένα παραδείγματα

Από τη σκοπιά που περιγράφουμε εδώ, το παράδειγμα του ελληνικού κράτους μπορεί να θεωρηθεί υποδειγματικό και να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για όλους μας. Αυτό το ήδη χρεοκοπημένο κράτος δημιούργησε τον «πληθυσμό» του σχεδόν ακαριαία, χάρη στην προηγούμενη συμμετοχή της «αριστεράς» στην εθνική ιδεολογία και τη διακυβέρνηση του τόπου.

Η τελευταία περίπτωση ελληνικού χειρισμού των κατηγοριών είναι ενδεικτική. Το εγχείρημα έλαβε χώρα στα μέσα Νοέμβρη. Ο «προϋπολογισμός των δημοσίων επενδύσεων 8,3 δις. ευρώ είχε τελειώσει εδώ και λίγες εβδομάδες και η ρευστότητα είχε κοπεί». Το ελληνικό κράτος επιζητούσε διακαώς «να συγκρατήσει το έλλειμμα ώστε να μην υπερβεί το μαγικό 10%». Ανησυχητικοί θόρυβοι ακούγονταν από τους «εταίρους», που εν τω μεταξύ χειρίζονταν τους δικούς τους διακόπτες.

Τα μέτρα του ναζιστή υπουργού υγείας κατέφτασαν άμεσα. Και κατά κοινή ομολογία δεν ήταν καθόλου ναζιστικά. Η αριστερή αντιπολίτευση συμμετείχε διαμαρτυρόμενη, κατά τα συμφωνημένα, ότι τα ναζιστικά μέτρα ήταν και γαμώ τις φλωριές. Το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό: «ο τζίρος στα καταναλωτικά είδη, πλην τροφίμων, μειώθηκε 25% και η νέα εβδομάδα άνοιξε με πτώση 40% τη Δευτέρα και συνέχισε στα χαμηλά».^[2]Όλα τα αποσπάσματα περί της μακροοικονομικής συγκυρίας προέρχονται από το Κώστας Καλλίτσης, «Πάγωσαν … Continue reading Καθώς μάλιστα ακόμη και αυτό αποδείχθηκε λίγο, το ελληνικό κράτος άλλαξε ξανά τις κατηγορίες λίγες ημέρες αργότερα. Και βλέπουμε.

Προβλήματα

Σε κάθε περίπτωση προσέξτε να μην πίνετε από αυτό που πουλάτε, γιατί ο πειρασμός είναι μεγάλος. Δεν σώζετε ζωές, ούτε μάχεστε με τον ιό, ελέγχετε την οικονομία και επιβάλλετε την πειθαρχία σε μια ταξική κοινωνία. Η ιεραρχική φύση του κράτους και το need to know basis θα αποδειχθούν εδώ πολύτιμα. Επίσης πολύτιμη θα αποδειχθεί η ταξική διαίσθηση των επιμέρους πολιτών. Η συγκάλυψη του ταξικού χαρακτήρα των κοινωνιών μας είναι ενασχόληση εξαιρετικά παλαιά και αναλόγως εκλεπτυσμένη, οπότε ακόμη και ο ταπεινότερος των μικροαστών ρουφιάνων είναι ήδη ειδικευμένος. Αν όλα πάνε κατά τα συνήθη, η οικονομική, πειθαρχική και σε τελική ανάλυση ταξική λειτουργία των «μέτρων» θα γίνει συνειδητή στον αναγκαίο βαθμό και θα εφαρμόζεται ως τέτοια, δίχως ποτέ να περιγραφεί ρητά.

Επίσης προσέξτε μη σας πιάσει καμιά μανία σαφήνειας. Η σύγχυση γύρω από την κατηγοριοποίηση είναι σημαντικό κομμάτι της συλλογικής αυτοπειθαρχίας. Ο πολίτης (και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους: ο εργάτης) που δεν γνωρίζει σε ποια κατηγορία πρέπει να υπάγεται προκειμένου να αγοράσει ένα σουβλάκι ή να επιδιορθώσει το αυτοκίνητό του, καταλήγει να νιώθει (ακόμη πιο) ηλίθιος και ανασφαλής. Είναι μια κατάσταση που ωφελεί τους σκοπούς μας ενισχύοντας το βήμα 1 (δημιουργία του «πληθυσμου»).

Κατά τα άλλα, όπως γνωρίζετε καλά, δεν βρίσκονται τα πάντα υπό τον έλεγχό σας, με καλύτερο παράδειγμα τις εξωτερικές υποθέσεις και τον ταξικό πόλεμο. Εδώ βρίσκουμε άλλα κράτη, τα οποία διαθέτουν εξαίρετη αντίληψη της εδώ περιγραφόμενης μεθοδολογίας και την εφαρμόζουν κατά το δοκούν. Επίσης, κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να σοφιστεί η εργατική τάξη, εφόσον στριμωχτεί επαρκώς. Ευτυχώς, οι δύο εκτός ελέγχου παράγοντες μπορούν να αντιμετωπιστούν με τον γνωστό ενιαίο τρόπο. Προετοιμάστε νέες κατηγοριοποιήσεις του είδους «αντικοινωνικός», «συμμορίτης», «προδότης» και «φασίστας», αγοράστε όπλα, και περιμένετε να δείτε τι θα γίνει. Η όποια γοητεία της ανθρώπινης ιστορίας προέρχεται από το γεγονός ότι είναι κατά βάση απρόβλεπτη.

Αυτά. Και καλά Χριστούγεννα!^[3]Και μην ξεχνάτε: τώρα μπορείτε να περιορίσετε ή να διευκολύνετε την κατανάλωση χριστουγεννιάτικων … Continue reading