Τον Μάρτη του 2020, δεξιοί και αριστεροί συντονίστηκαν.
Και όλοι μαζί μας είπαν ότι πρέπει «να ακούμε τους ειδικούς» για να «σώσουμε τις γιαγιάδες μας».
Πράγματι, από τον Μάρτη και μετά, οι «ειδικοί» ξεκίνησαν να αραδιάζουν «μέτρα».
Τα «μέτρα» εξασφάλισαν ότι οι μισοί θα μείνουμε άνεργοι, και ότι το σύνολο των μισθών θα κοπεί στο μισό.
Τα «μέτρα» κανόνισαν ότι η αστυνομία θα μπορεί να λέει ποιος δικαιούται να υπάρχει.
Τα «μέτρα» εξασφάλισαν ότι ο μόνος τρόπος να κινούμαστε νόμιμα θα είναι με την άδεια του αφεντικού.
Τα «μέτρα» ξεχαρβάλωσαν κάθε δυνατότητα συνομιλίας εκτός και αν διεξάγεται δια μέσου μηχανών.
Τα «μέτρα» σκόρπισαν τη γενική παράνοια, την υποκρισία, τη μοναξιά, την έλλειψη εμπιστοσύνης προς όλους.
Τα «μέτρα» μας μετέτρεψαν όλους σε παράνομους (ταιριαστή κατάληξη για τη «μάχη με την ανομία»).
Σήμερα ανακαλύπτουμε ότι όχι, «τα μέτρα» δεν είναι παράλογα.
Διαθέτουν μια τερατώδη ταξική λογική.
Είναι η λογική της προστασίας των αφεντικών μας από την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση.
Είναι η λογική του πολέμου ενάντια στην εργατική τάξη.
Είναι η παρανοϊκή λογική της πειθαρχίας.
Είναι η λογική του έθνους κράτους που κλείνεται στον εαυτό του – η λογική της προετοιμασίας για πόλεμο.
Τον Μάρτη, δεξιοί και αριστεροί συντονίστηκαν. Και μας φόρεσαν τα «μέτρα» καπέλο.
Σήμερα καλύπτουν τη λογική των «μέτρων» κάτω από το θέαμα της στημένης αναμεταξύ τους σύγκρουσης.
Κάτω από στημένες διαδηλώσεις που θρηνούν για «την αστυνομία στα πανεπιστήμια» και αδιαφορούν για την αστυνομία παντού αλλού.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε τον συντονισμό τους.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε σε ποιους χρωστάμε «τα μέτρα».
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η «αριστερά» και η «δεξιά» είναι οι δύο πιο πετυχημένες από τις εκατομμύρια μάσκες που φοριούνται σήμερα.
