Τεύχος 80 – και το χαρτί στα κάγκελα

Αν, τότε που ξεκινούσαμε να βγάζουμε περιοδικό, ερχόταν κάποιος και μας έλεγε ότι κάποτε θα φτάσουμε το τεύχος 80, αναμφίβολα θα είχαμε φύγει τρέχοντας.

Έλα όμως που η ζωή έχει ευθύνες και οι άνθρωποι αλλάζουν! Οι σημερινοί εαυτοί μας βγάζουν το περιοδικό βρέξει χιονίσει. Η επιθυμία να φύγουν τρέχοντας δεν τους έχει εγκαταλείψει εντελώς, αλλά η σκληρή πραγματικότητα (ότι δεν έχουν που να πάνε) τους στρέφει προς γονιμότερα μονοπάτια.

Οπότε τεύχος 80. Ετοιμάστηκε μαζί με την προετοιμασία της ανοιχτής πολιτικής συζήτησης με τίτλο «Η προετοιμασία για πόλεμο», στην οποία πιθανότατα ήσασταν παρούσες και σας ευχαριστούμε πολύ. Η εισήγηση της εκδήλωσης περιλαμβάνεται στο τεύχος.

Οπότε όλα μαζί τα ζητήματα που μας απασχολούν είναι:

(α). Ο στρουθοκαμηλισμός των μεσαίων στρωμάτων ενώ τα σύννεφα πυκνώνουν (από πότε συμβαίνει;).

(β). Η ιστορία της Ρούλας Πισπιρίγκου ως μπατσική παραβολή με πολλαπλά ηθικά διδάγματα (τι; νομίζατε θα κωλώσουμε επειδή κάνουν ποστ τα ασφαλιτοζόμπι;).

(γ). Η τριακονταετής προετοιμασία για τον παγκόσμιο πόλεμο (σε περίπτωση που σας είχε διαφύγει).

(δ). Ο τρόπος με τον οποίο όλα τα δημοκρατικά, κομμουνιστικά και φασιστικά καθεστώτα του μεσοπολέμου μπορούν να γίνουν αντιληπτά ως όψεις του εθνικοσοσιαλισμού και της πολεμικής προετοιμασίας. Περιλαμβάνεται η μεσοπολεμική αφίσα «όταν οδηγείς μόνος οδηγείς με τον Χίτλερ», δηλαδή δίνουμε ιδέες και στη Γκρέτα Τούνγκμπρεν.

(ε). Η περιγραφή του τι είναι η πολεμική οικονομία και πώς την τρώμε στη μάπα εδώ και τριάντα χρόνια δίχως να το παίρνουμε χαμπάρι (εναλλακτικός τίτλος: «Ακόμη και η Χρυσή Αυγή υποστήριζε το πλαστικό χρήμα»).

(στ). Η τεκμηρίωση του γεγονότος ότι η εργατική τάξη φτιάχνει τον εαυτό της και μαζί φτιάχνει το κράτος που προορίζεται να την αντιμετωπίσει. Όχι τον 19^ο αιώνα· πέρσι και πρόπερσι.

(ζ). Τα διδάγματα από το κείμενο αυτοδιάλυσης της καμπάνιας «Yγεία χωρίς Aποκλεισμούς». (Όπως σημειώσαμε και στη βιβλιοκριτική της μπροσούρας Queering Athens, το νέκταρ της γνώσης που γενναιόδωρα αναβλύζει από τέτοιες πολύτιμες αυτοκριτικές προσπάθειες δεν πρέπει να μένει ανεκμετάλλευτο από τους υπόλοιπους αντεξουσιαστές).

Όλα αυτά πλαισιώνονται από εξωφυλλάρα με άγνωστες φάτσες που υπονοεί σχέση μεταξύ των κρατικών πολιτικών του μεσοπολέμου και της Ρούλας Πισπιρίγκου (το παθαίνουμε με τις απαγορευμένες λέξεις: δε μπορούμε να σταματήσουμε να τις λέμε). Ο ξούρας στα δεξιά είναι ο Φρανκλίνος Ρούζβελτ (έπρεπε να το έχουμε βάλει υποσημείωση αλλά το ξεχάσαμε).

Αυτά. Πηγαίνετε να το αγοράσετε γιατί το χαρτί δεν εισάγεται πια από την Κίνα αλλά «ξέρω γω; απ’ την Ισπανία»,^[1]Αυτά είπε ο τυπογράφος μας. οπότε έχει πάει στο διάολο. Να και κάτι για το οποίο μάλλον δε φταίει η Ρούλα Πισπιρίγκου (πάλι το είπαμε – θα πέσει φωτιά να μας κάψει ρε).