«Απαιτούνται θυσίες» μας λένε.
Αλλά τι Θυσίες;
Θυσία 1: Τα σουβλάκια κομμένα!
3μιση ευρώ το πιτόγυρο, πλαφόν στα λάδια και γενικώς… «επισιτιστική κρίση»! Τόσο το καλύτερο, ε; να χάσετε και κάνα κιλό. Άμα πεινάτε, να το γυρίσετε στο βήγκαν που είναι και φιλικό στο περιβάλλον.
Θυσία 2: Οι μόνες διακοπές φέτος θα είναι οι διακοπές ρεύματος!
Εκτός απ’ το ότι τρώτε πολύ, θέλετε και πολύ ρεύμα. Κι αν δεν το ξέρετε, το ρεύμα το εισάγουμε κι αυτό. Οπότε κομμένα τα πολλά-πολλά. Άλλωστε τι να το κάνετε; Αφού έτσι κι αλλιώς το ψυγείο σας θα περιέχει αποκλειστικά αεράκι!
Θυσία 3: Θα δουλεύετε τσάμπα!
«Δε βγαίνω», έλεγε το αφεντικό – και σας έλεγε για τα δάνεια. «Δε βγαίνω», έλεγε μετά – και σας έλεγε για τα «υγειονομικά μέτρα». «Δε βγαίνω» λέει και τώρα – και σάς μοστράρει το λογαριασμό του ρεύματος. Εδώ «έχουμε πόλεμο», θέλετε και λεφτά;
Θυσία 4: Θα πηγαίνετε με τα πόδια!
Τι το θέλετε το αμάξι; Δε βλέπετε την τιμή της βενζίνης; Δεν πιάσατε το νόημα του συνδυασμού πανδημίας – «κλιματικής κρίσης», που ήταν να αγοράσετε ποδήλατο; Ποδαράκια, σπίτι-δουλειά και Άγιος ο Θεός! Άλλωστε γιατί να βγεις; Ωραία δεν είναι και στο σπίτι με το ψυγείο άδειο και το ρεύμα κομμένο;
Θυσία 5: Θα βαράτε και καμιά προσοχή στο χακί!
Τουλάχιστον πηγαίνοντας με τα πόδια θα μπορείτε να απολαύσετε καλύτερα το θέαμα των Rafale να πετάνε πάνω απ’ τα κεφάλια σας, ενώ παριστάνουν ότι πετάνε πάνω απ’ την Ακρόπολη. Ώστε να εμπεδώσετε ότι το καλό σας κράτος είναι εδώ για να σας προστατεύει·θέλετε δε θέλετε.
Θυσία 6: Θα είστε τελείως βλάκες!
Περιμένετε υπομονετικά το επόμενο αναπάντεχο συμβάν. Μετά τα «λαμόγια» του 2012, τον «ιό» του 2020 και τον «τρελό Πούτιν» του 2022, οι επόμενες δικαιολογίες για το πακέτο που θα φάτε προμηνύονται συναρπαστικές!
Οι χίλιες κρίσεις των τελευταίων χρόνων είναι στην πραγματικότητα μία. Ο «πόλεμος με τον αόρατο εχθρό» στα χρόνια του ιού, έγινε πόλεμος κανονικός και με τα όλα του. Τα κράτη πλακώνονται. Κι εμείς, η εργατική τάξη, θα πρέπει να «κάνουμε θυσίες» και να υπακούμε σ’ ό,τι μας λένε οι καραβανάδες, οι ειδικοί, οι μπάτσοι και τα αφεντικά, δεξιά κι αριστερά. Ε, λοιπόν,
